مقدمه: تحقيق زير، جهت بررسی و مقايسه تاثير تحريک الکتريکی انزال روی کميت و کيفيت اسپرم و مايع منی در مردانی که دچار ضايعه نخاعی شده اند با مردان سالم بارور انجام شده است.

مواد و روش ها: 89 مرد ضايعه نخاعی و 49 مرد سالم بارور با چهار روش؛ خودانزالی، مقاربت، تخليه اسپرم از مجاری اپی ديديم و انزال با تحريک الکتريکی مورد نمونه گيری قرار گرفتند. نمونه انزال مطابق با پروتکل سازمان بهداشت جهانی WHO مورد بررسی بصورت يک مطالعه گذشته نگر بر روی پارامترهای اسپرم و مايع منی قرار گرفت. پس از تخمک گيری از همسرانشان و تلقيح اسپرم به تخمک با روش ريز تزريقی، ميزان باروری تخمک متافاز دوم و تقسيم سلولی و تشکيل جنين مورد محاسبه قرار گرفت.

يافته ها: نتايج حاکی از کاهش کميت و کيفيت اسپرم و مايع منی در بيماران ضايعه نخاعی نسبت به گروه سالم بارور بطور معنی دار بود (P<0.001). تغييرات در مايع منی با افزايش pH و غلظت بود و بطور معنی دار (P<0.001) لکوسيتوز در مايع منی افزايش يافته بود. بررسی تحريک الکتريکی انزال بطور مشخص با معادلات رگرسيون نشان داد که کاهش در حرکت اسپرم به ميزان 10%، زنده بودن اسپرم به ميزان 15% و حرکت اسپرم پس از شستشو و تعداد شکل طبيعی آن به ميزان 10% نسبت به گروه سالم (P<0.001) کم شده است. باروری تخمک در گروه ضايعه نخاعی به 60% رسيده بود، حال آنکه در افراد سالم به ميزان 71.7% بود که اختلاف معنی دار نشان می داد ولی در مقايسه تشکيل جنين و تقسيم سلولی پس از باروری تخمک اختلاف معنی دار نبود (P<0.133).                                                                                                                                                                                 نتيجه گيری و توصيه ها: اختلال در عملکرد اسپرم با نوع تحريک الکتريکی انزال در کاهش حرکت، زنده بودن، شکل طبيعی اسپرم و تعداد اسپرم پس از شستشو بطور معنی دار همبستگی و ارتباط دارد. اين روش نمونه گيری بر روی باروری تخمک در افراد ضايعه نخاعی تاثير گذارده و عليرغم تلقيح داخل سلولی اسپرم، کاهش در باروری تخمک را نشان می دهد و کاربری اين روش را در نمونه گيری زير سوال برد، لذا پيشنهاد می گردد نمونه گيری در اين گروه از بيماران از روش هايی که نزديک به انزال طبيعی است صورت گيرد.