زمينه و هدف : درمان استاندارد متداول آدنوکارسينوم معده بعد از رزکسيون جراحی کمورادياسيون همزمان، بر اساس مطالعه اينترگروپ 0116 می‌باشد. اجرای صحيح راديوتراپی کانسر معده يک مسأله مهم است. هدف از اين مطالعه مقايسه سه تکنيک تجربی درمان سه بعدی، با تکنيک قراردادی متداول قدام و خلف بود. روش‌بررسی: در اين مطالعه 24 بيمار مبتلا به آدنوکارسينوم معده که برای درمان ادجوانت کمورادياسيون در بخش راديوتراپی- انکولوژی پذيرش شده بودند، انتخاب شدند. ابتدا تحت سيمولاسيون ساده قرار گرفتند و به کمک آن حجم هدف ( PTV ) و ارگان‌های حياتی مشخص شدند. سپس همه بيماران تحت مشابه‌سازی CT قرار گرفتند. حجم‌های مربوطه بر روی گرافی‌های سی‌تی‌اسکن مشخص گرديدند. ابعاد فيلدها و شيلدهای تکنيک قراردادی به وسيله نرم‌افزار طراحی درمان بازسازی گرديدند. برای هر کدام از بيماران سه طرح درمان راديوتراپی بر اساس تکنيک‌های سه بعدی درمان اجرا گرديد. 3D-POP-C obalt- 60) ، 3D-C obalt-60-3field و 3D-L inac- 2 field ). داده‌های D ose- V olume H istogram (DVH s) هر چهار طرح درمان از لحاظ پوشش PTV و دوزهای دريافتی ارگان‌های در معرض خطر با هم مقايسه شدند. يافته‌ها: در هر سه طرح درمان سه بعدی، منحنی ايزودوز 90%، 99% از حجم هدف ( PTV ) را پوشش می‌داد. ولی در طرح درمان C onv- C obalt- 60 ، منحنی ايزودوز 90%، 6/89% از حجم PTV را پوشش می‌داد (0001/0 p< ) . بررسی مقايسه‌ای، هيستوگرام کليه‌ها و نخاع نشان داد که در تکنيک‌های سه بعدی پيشنهادی تجربی ميزان دوز دريافتی نخاع و کليه‌ها نسبت به تکنيک‌های قدام و خلف کاهش نشان می‌دهد (000/0 p= ) . اگرچه که در تکنيک‌های سه بعدی تجربی دوز دريافتی کبد بالاتر بود (03/0 p= ) ، ولی در حد تحمل کبد بود. نتيجه‌گيری: به‌کار بردن تکنيک‌های قراردادی درمان راديوتراپی باعث پوشش ناکافی حجم هدف درمانی به ميزان 10% گرديد. در استفاده از تکنيک‌های سه بعدی کاهش دوز دريافتی حداقل يک کليه و نخاع حاصل می‌شود.