مقدمه: سندرم متابوليک تجمع عوامل خطرساز بيماری های غير واگير همراه با مقاومت به انسولين می باشد. هدف بررسی حاضر تعيين شيوع سندرم متابوليک در افراد شرکت کننده در مطالعه قند و ليپيد تهران بوده است. مواد و روش ها: بررسی انجام شده در ميان 10368 فرد بالغ (شامل 4397 مرد و 5971 زن) با سن بالاتر از 20 سال در افراد شرکت کننده در مطالعه قند و ليپيد تهران بود. سندرم متابوليک بصورت وجود سه يا بيش از سه مورد از موارد زير تعريف شد: چاقی مفرط در ناحيه شکم، تری گليسيريد بالای سرمی، HDL-C کاهش يافته، فشار خون بالا و گلوکز ناشتای بالا. يافته ها: شيوع خام سندرم متابوليک در جمعيت مورد مطالعه 30.1 درصد (فاصله اطمينان 95%: 31.0-29.2) و شيوع استاندارد شده براساس سن معادل 33.7 درصد (فاصله اطمينان 95%: 34.6-32.8) بود. ميزان شيوع در دو جنس با بالا رفتن سن افزايش می يافت و در زنان بيش از مردان مشاهده شد (42% در مقابل24% و P<0.001). کاهش HDL-C شايعترين اختلال متابوليک در دو جنس بود. غير از ميزان بالای گلوکز ناشتای پلاسما، همه اختلالات در زنان شايعتر از مردان بودند (P<0.001). پنجاه و هشت درصد افراد مبتلا به سندرم متابوليک 3 مورد، 33% افراد 4 مورد و 9% افراد 5 مورد از معيارهای اين سندرم را داشتند. نتيجه گيری و توصيه ها: اين مطالعه که اولين گزارش در مورد سندرم متابوليک در ايران محسوب می شود، شيوع بالای اين اختلال را که اثرات جدی به نظام مراقبت بهداشتی تحميل می کند، نشان می دهد. تلاش برای رواج رژيم های غذايی سالم، افزايش فعاليت بدنی و کنترل فشار خون بايد مدنظر قرار گيرند. |