| مقدمه: نوع درگيری کليوی در لوپوس اريتماتوز منتشر يکی از عوامل مهم تعيين کننده پيش آگهی در اين بيماران می باشد. تعيين صحيح و زودرس نوع درگيری در انتخاب درمان مناسب برای اين بيماران ضروری است. صحيح ترين روش مشخص نمودن نوع ضايعه کليوی بررسی پاتولوژيک نسج کليه می باشد. انجام اين روش از يکطرف بعلت تهاجمی بودن و از طرف ديگر بعلت عدم دسترس بودن امکانات کامل آن (از نظر پاتولوژيست مجرب، وسايل و غيره ...) برای کليه پزشکان امکان پذير نيست. مطالعه زير جهت بدست آوردن معيارهای کلينيکی و پاراکلينيکی مناسب برای تعيين نوع درگيری کليوی بدون انجام بيوپسی انجام گرديده است. مواد و روش ها: از ميان بيماران لوپوسی، بيمارانی که بيوپسی کليه شده بودند تعيين و از ميان آنها پرونده هايی که از نظر اطلاعات بالينی و پاراکلينيکی قبل از انجام بيوپسی کليه کامل بودند، انتخاب گرديدند. برای اين عده يک فرم کامپيوتری شامل 38 پارامتر کلينيکی و پاراکلينيکی (شامل درگيری ارگان های ماژور، علائم ادراری، علائم خونی، ميزان کراتی نين و تست های ايمونولوژيک) ايجاد گرديد. با بررسی آماری (CART: Classification and regression tree) سعی در بدست آوردن يک الگوريتم مناسب براساس علائم بالينی و پاراکلينيکی برای تعيين نوع درگيری کليوی شد. بدين منظور بيماران از نظر پاتولوژی کليه (براساس ميکروسکوپ نوری) به دو دسته: 1) با درگيری کليوی نوع منتشر (Type 4) و 2) غير منتشر (Non-type 4) تقسيم شدند. نصف بيماران هر دسته برای ساختن درخت تشخيصی و نصف ديگر برای اعتبارسنجی اين درخت بکار رفتند. يافته ها: از ميان 1200 بيمار لوپوسی، تعداد 208 بيمار لوپوسی علاوه بر بيوپسی کليه، دارای پارامترهای مورد نظر برای انجام مطالعه فوق بودند که 110 بيمار مبتلا به درگيری کليوی منتشر و 98 بيمار مبتلا به درگيری کليوی نوع غير منتشر بودند. از بين آنها بصورت تصادفی 55 بيمار در دسته اول و 49 بيمار در دسته دوم قرار گرفتند. حساسيت، اختصاصی بودن و دقت هر يک از پارامترهای فوق در هر گروه تعيين گرديد. پارامتری که بالاترين دقت را داشت بعنوان علامت مجزاکننده مشخص شده و بيماران هر دو گروه براساس مثبت يا منفی بودن معيار فوق تقسيم بندی شدند. به همين ترتيب با بررسی پارامترهای باقيمانده، ديگر شاخه های درخت تشخيصی تعيين گرديد. نتيجه گيری و توصيه ها: براين اساس سه الگوريتم شناخته شد که ساده ترين و مناسب ترين آنها دارای حساسيت 75% و اختصاصی بودن 78% و صحت 76% بود. |
