اندازه گيری دقيق خطای انکساری در کودکان يا بيمارانی که همکاری کافی ندارند، مستلزم اعمال سيکلوپلژی است. مطالعه حاضر با هدف تعيين اينکه آيا سيکلوپنتولات به تنهايی و يا به همراه مصرف آتروپين تنها در 4 نوبت، اثری معادل آتروپين 10 نوبت دارد يا خير انجام گرفت. از دی ماه 1373 تا خرداد 1375 جمعا 39 کودک 2 تا 12 سال که به درمانگاههای استرابيسم بيمارستان فارابی مراجعه می نمودند و عمدتا به گروه ايزوتروپی های تطابقی تعلق داشتند، در چهار نوبت به ترتيب با سيکلوپنتولات، آتروپين 4 نوبت، آتروپين 10 نوبت و بالاخره آتروپين 10 نوبت همراه با تروپيکاميد تحت ريفرکشن سيکلوپلژيک قرار گرفتند. در تمام موارد، ريفرکشن به روش دستی و تنها توسط يک فرد و بدون اطلاع از نتايج قبلی صورت می گرفت. نتايج بدست آمده توسط آزمون Wilcoxonm signed rank sum مورد تحليل قرار گرفت. از 39 مورد وارد شده در مطالعه، در 26 مورد، هر 4 مرحله انجام گرديد (53% مذکر، ميانگين سنی 6/4 سال). از نظر ميزان اسفريک، تفاوت معنی داری بين نتايج سيکلوپنتولات و نتايج آتروپين 4 نوبت با آتروپين 10 نوبت ديده شد ولی تفاوت با نتايج آتروپين 10 نوبت و تروپيکاميد معنی دار نبود. مقادير سيلندريک 4 مرحله نيز با يکديگر، تفاوت معنی داری نداشت. بنظر می رسد آتروپين 10 نوبت، دقيق ترين روش ريفرکشن سيکلوپلژيک بوده و اضافه نمودن تروپيکاميد به آن ضرورتی ندارد.