1385/4/10، جلد ۶۴، شماره ۴، صفحات ۳۶-۴۲

عنوان فارسی مقايسه اثربخشی داروهای ضد خارش در بيماران نارسايی مزمن کليه
چکیده فارسی مقاله

زمينه و هدف: خارش يکی از مشکلات شايع بيماران با نارسايی پيشرفته کليه است. 35-25% بيماران قبل از دياليز و 80-60% بيماران دياليزی از خارش شکايت دارند. پاتوفيزيولوژی خارش در اين بيماران ناشناخته بوده و علل متفاوتی از جمله آزاد شدن هيستامين از ماست سل‌ها و بازوفيل‌ها، پوست اورميک (پوست خشک و آتروفی شده )، پروليفراسيون ماست سل‌های پوستی، آتروفی سلول‌های چربی‌ساز و تعريقی پوست، اختلالات الکتروليتی و تجمع اسيدهای صفراوی مطرح می‌باشد. از آنجا که هيستامين واسطه اصلی در خارش می‌باشد ، هدف از انجام اين مطالعه بررسی نقش آنتی‌هيستامين‌ها در کنترل خارش بيماران مبتلا به نارسايی مزمن کليه می‌باشد.
روش بررسی: اين مطالعه از نوع Before and After Study بوده که در يک دوره يک ساله در بخش دياليز بيمارستان امام خمينی تهران انجام شد. 30 بيمار واجد شرايط وارد مطالعه شدند. بيماران ابتدا دو هفته تحت درمان با هيدروکسی‌زين mg 25 سه بار در روز قرار گرفته و بعد از يک هفته قطع دارو، درمان دو هفته‌ای با کتوتيفن دو بار در روزBD شروع گرديد. سپس بعد از قطع يک هفته‌ای دارو، درمان دو هفته‌ای کلرفنيرامين mg 4 سه بار در روز شروع گرديد. شدت خارش بيماران قبل و بعد از هر دوره درمانی با استفاده از جدول PSS (Pruritus Severity Score) ارزيابی گرديد.
يافته‌ها: متوسط کاهش شدت خارش در درمان با هيدروکسی‌زين، کلرفنيرامين و کتوتيفن به ترتيب 33% ، 20% و 5/4% بود که کاهش شدت خارش در مورد داروهای هيدروکسی‌زين وکلرفينرامين معنی‌دار بوده (001/0p<) ولی در مورد کتوتيفن معنی‌دار نبود.
نتيجه‌گيری: هيدروکسی‌زين و کلر فنيرامين داروهای مؤثر در کنترل خارش بيماران کليوی بوده و نسبت به کتوتيفن مؤثرترند.

کلیدواژه‌های فارسی مقاله نارسایی مزمن کلیوی،خارش،آنتی‌هیستامین

عنوان انگلیسی Efficacy of anti-pruritis drugs in chronic renal failure: a comparative study
چکیده انگلیسی مقاله

Background: Pruritus is one of the most common problems in patients suffering chronic renal failure. Twenty five - 35% of predialysis patients and 60-80% of patients during dialysis complain pruritus. The exact pathophysiology of pruritus is unknown; however, some possible interactive factors include: histamine release from mast cells and basophiles, uremic skin, cutaneous mast cells proliferation, adipose cells atrophy, electrolyte imbalance, and accumulation of bile acids. Since histamine is the main proposed mediator in pruritus, the goal of this study was to evaluate the role of antihistamines in controling of pruritus of patients with chronic renal failure. This study was done as a before - after study during one year period in dialysis department of Imam Khomeini hospital.

Methods: Thirty patients complied with inclusion criteria were entered in the study. Treatment strategy was: 2 weeks treatment with hydroxyzine 25 mg TDS, followed by one week wash-out period, then 2 weeks ketotifen therapy 1mg BID and finally two weeks treatment with chlorpheniramine 4mg BD following one week washout period after ketotifen therapy. Pruritus severity before and after each treatment period was evaluated with Pruritus Severity Score (PSS) chart.

Results: The mean PSS reduction by hydroxyzine, ketotifen and chlorpheniramine, were 33%, 4.5% and 20%, respectively.

Conclusion: PSS improvement with hydroxyzine and chlorpheniramine was statistically significant (p<0.001). However, ketotifen induced pruritus reduction was not considerably significant.

کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله pruritus,antihistamine

نویسندگان مقاله 27840---27841---27842---27843---27844---

نشانی اینترنتی http://tumj.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-25-958&slc_lang=fa&sid=fa
فایل مقاله فایلی برای مقاله ذخیره نشده است
کد مقاله (doi)
زبان مقاله منتشر شده fa
موضوعات مقاله منتشر شده General
نوع مقاله منتشر شده
برگشت به: صفحه اول پایگاه   |   نسخه مرتبط   |   نشریه مرتبط   |   فهرست نشریات