مقدمه: هدف از اين مطالعه، بررسی ميزان سلولهای توده ای داخلی بلاتوسيست های حاصل از کشت جنين های دو سلولی موش سفيـد آزمايشگاهی در حضور يا عدم حضور فاکتور مهار کننده ی لوسمی انسانی بود.
مواد و روشها: ابتدا به موش های ماده نژاد ICR با سن 10- 8 هفته 5/7 واحد بين المللی PMSG و پس از 48 ساعت 5/7 واحد بين المللی hCG به روش داخل صفاقی تزريق شد. بلافاصله پس از تزريق hCG موش های ماده به صورت دو تايی داخل قفس نر با سن 12-10 هفته از همان نژاد قرار گرفتند تا جفت گيری صورت گيرد. صبح روز بعد موش های ماده دارای پلاک واژن حامله تلقی شدند. 50-48 ساعت پس از تزريق hCG موش های ماده با جابجائی مهره های گردنی کشته شدند و به روش عمل فلاشينگ جنين های دو سلولی جمع آوری گرديدند. جنين های دو سلولی حاصله که از نظر ظاهری سالم به نظر می رسيدند پس از شستشوی پی در پی به طور کاملاً تصادفی به 4 گروه تقسيم شدند و هر گروه در محيط های کشت KSOM+aa (گروه کنترل)، KSOM+AA+1500 IU/ml LIF, KSOM+AA+1000IU/ml LIF, KSOM+AA+500 IU/ml LIF تا 120 ساعت در انکوباتور تحت شرايط 37ºC و %5co2 کشت داده شدند. بلاستوسيست های حاصله با رنگ آميزی دوگانه يا افتراقی رنگ آميزی شده و سپس با استفاده از ميکروسکوپ معکوس مجهز به لامپ اشعه ی ماوراء بنفش، سلولهای توده ای داخلی که به رنگ آبی بودند شمارش شدند.
يافته‌‌ها: تعداد سلول های توده ای داخلی دربلاستوسيست های حاصل از کشت جنين های دو سلولی در محيط کشت بدون فاکتور مهار کننده ی لوسمی برابر با بود و در محيط های کشت با غلظتهای 1500 IU/ml LIF, 1000 IU/ml LIF, 500 IU/ml LIFبه ترتيب برابر بود با . تست آماری انجام شده نشان دهنده ی اختلاف معنی دار بين دو نوع محيط کشت (با و بدون فاکتور مهارکننده ی لوسمی) بود. اين نتايج بيانگر اين واقعيت بود که فاکتور مهار کننده ی لوسمی بر ميزان سلول های توده ای داخلی اثر مثبت داشته و باعث افزايش تعداد سلولهای توده ای داخلی شده است .
نتيجه گيری و توصيه ها: در مجموع به نظر می رسد که افزايش فاکتور مهار کننده ی لوسمی به محيط کشت مخصوص بلاستوسيست می تواند بلاتوسيست هايی با تعداد سلولهای توده ای داخلی بيشتر در اختيارمان قرار دهد، اگرچه اثبات اين امر به مطالعات بيشتر و گسترده تری نياز دارد.