آلودگی به انگلهای روده ای در تمام نقاط دنيا کم و بيش وجود دارد. با وجود پيشرفت های علمی وسيعی که در دهه های گذشته، موجب کاهش ابتلا و مرگ و مير از بيماريهای انگلی شده است، هنوز هم عفونت های انگلی يکی از بزرگترين مشکلات مهم بهداشتی و اجتماعی اغلب کشورهای در حال توسعه می باشد. در اين تحقيق کودکان 60-25 ماهه شهرستان ساوه انتخاب و شيوع بيماريهای انگلی روده ای و اثر درمان دارويی بر روی موارد آلوده مورد ارزيابی قرار گرفت. در اين تحقيق از روش نمونه گيری تصادفی استفاده شد که سعی گرديد تا حد امکان از 10 الی 15 درصد هر روستا نمونه گيری شود و در ناحيه شهری برحسب موارد رجوع به بيمارستان شهيد مدرس منظور گرديد. در ناحيه روستايی، کل نمونه گرفته شده از اطفال 1043 نفر بود که 637 (61/2%) آلوده بودند که شايعترين آلودگی انگلی روده ای، ژيارديا بوده و همچنين در ناحيه شهری از 436 نفر نمونه گرفته شده تعداد اطفال آلوده 328 نفر (52/3%) بود که شايع ترين آلودگی انگلی روده ای مربوط به آنتامبا هيستوليتيکا می باشد. در آزمايشاتی که به عمل آمد، آلودگی با هفت نوع انگل شامل ژيارديا، آنتامباهيستوليتيکا، آنتامباکلی، اکسيور، آسکاريس، همينولپيس نانا و تنياساژيناتا در کودکان مشاهده گرديد. جهت درمان موارد آلوده ياد شده از داروهای استفاده شده که درمان آلودگی به ژيارديا مترونيدازول 87/5% و فورازوليدون 66/7% اثر درمانی نشان دادند. داروی مترونيدازول در درمان آلودگی به آنتامبا هيستوليتيکا (88/2%) و مترونيدازول+پارامومايسين 100% اثر درمانی داشتند در درمان کودکان آلوده به اکسيور دو داروی مبندازول و پپروينيوم پاموات اثر درمانی برابر 100% نشان دادند. داروی مبندازول در آلودگی به آسکاريس اثر درمانی برابر 88/9 نشان داد. نيکلوزاميد در درمان به آلودگی همينولپيس نانا 100% و تنياساژيناتا 75% اثر درمانی داشت. بازگشت آلودگی بعد از مدت 3 ماه در کودکان درمان شده در حدود 20/9% بود که شايع ترين آلودگی انگلی روده ای مربوط به اکسيور می باشد. با استفاده از روش تن سنجی در گروه تحت درمان موفق دارويی و کودکان آلوده (شاهد)، ميانگين وزن کودکان تحت درمان بيشتر از کودکان آلوده بود، در صورتی که ميانگين قد تفاوت عمده ای را نشان نداد.