رازی را يکی از بنيان‌گذاران شيوه‌ی نوين در آموزش علوم پزشکی می‌دانند. وی از جمله پيشگامانی است که استفاده از روش يادگيری بر اساس حل مشکل Problem-Based Learning) ) را در موقعيت‌های بالينی به‌کار برده است . امروزه اکثر دانشگاه‌های دنيا در پی يافتن روش‌های آموزشی هستند که بتوانند موجب گسترش و ارتقاء ظرفيت‌های تصميم‌گيری بالينی و يادگيری مداوم و خودمحور دانشجويان گردند. در پژوهش حاضر نيز به بررسی نقش رازی در تکوين آموزش پزشکی نوين پرداخته شده است.

  در اين مقاله سعی شده است از طريق دسترسی به منابع معتبر در قالب يک مقاله‌ی توصيفی نقش و تأثيرگذاری رازی در تکوين آموزش پزشکی نوين مورد بررسی قرار گيرد. برای اين کار با استفاده از کليدواژه‌های مناسب و جست‌وجوی الکترونيکی و دستی در منابع معتبر، اطلاعات گردآوری و به سؤال محوری پژوهش پاسخ داده شده است.

  بر اساس نتايج مطالعات مرور شده آن‌چه از تأليفات و نظريات و روش‌های تدريس رازی در علوم پزشکی يافت شده است با موازين پزشکی نوين هم‌خوانی دارد و بسياری از اين اصول از جمله توجه رازی به استفاده از يادگيری بر اساس حل مسأله، گرفتن تاريخچه‌ی خانوادگی از بيمار، توجه به تماس‌های شغلی بيمار، انجام معاينه‌ی سيستماتيک، توجه به گزارشات موردی بيماری‌ها، توجه به طب اورژانس يا فوريت‌های پزشکی، توجه به معيارهای اخلاقی در پزشکی، تلفيق علم و عمل در پزشکی و توجه به عوارض مصرف خود سرانه‌ی داروها امروزه به‌صورت کاربردی در آموزش پزشکی گنجانده شده است.

  با توجه به در دسترس بودن منابع و نظريات ارزشمند رازی در علوم پزشکی می‌توان اين نظريات را به‌کار بست و سير تکوينی آموزش پزشکی نوين را ارتقاء بخشيد.