هدف اصلی اين مطالعه مقايسه‌ی نگرش بيماران به‌عنوان گيرندگان خدمات درمانی و پزشکان و پرستاران به نمايندگی از گروه ارائه‌کننده‌ی خدمات درمانی در خصوص ضرورت رعايت ابعاد مختلف حقوق بيمار در سه بيمارستان محيط پژوهش به نمايندگی از سه مدل ارائه‌ی خدمات درمانی (آموزشی - درمانی، خصوصی، درمانی - دولتی) بوده است.

مطالعه از نوع توصيفی ـ تحليلی - مقطعی بوده و جمع‌آوری اطلاعات توسط پرسشنامه صورت گرفته که در گروه بيماران از طريق مصاحبه و توسط پرسشگر تکميل و در گروه‌های پزشکان و پرستاران خود ايفا بوده است.

محيط پژوهش سه نمونه بيمارستان جنرال آموزشی، بيمارستان خصوصی درجه يک و بيمارستان درمانی - دولتی بود که هر سه در تهران می‌باشند. پرسشنامه مرکب از مجموعه‌ای از سؤالات کلی در مورد اطلاعات دموگرافيک و 21 سؤال در خصوص ضرورت حقوق بيمار بود که پس از مصاحبه با 143 بيمار توسط پرسشگر تکميل و پس از ارسال برای دو گروه ديگر مطالعه توسط 143 پرستار (ميزان پاسخ‌دهی 3/61 درصد) و 82 پزشک پاسخ داده شد (ميزان پاسخ‌دهی 5/27 درصد). معيار ميزان ضرورت هر حق با استفاده از مقياس ليکرت از صفر (فاقد ضرورت) تا ده (ضرورت قطعی) اندازه‌گيری شده است. آناليز اطلاعات با توجه به توزيع غيرنرمال آن با انجام آزمون‌های غير پارامتری و از طريق نرم افزار SPSS 11.5 انجام گرديد.

نتايج به‌دست آمده از اين مطالعه نشان داد که کليه‌ی گروه‌های مطالعه نسبت به ضرورت رعايت قريب به اتفاق ابعاد حقوق بيماران اذعان داشته و بيش‌ترين اختلاف نظر در گروه‌های مورد مطالعه در حقوق مرتبط به حق دسترسی بيمار به اطلاعات و حق انتخاب و تصميم‌گيری بود. اگر چه اين اختلاف نظرات در مجموع چشمگير نبود.

بر اساس نتايج به‌دست آمده به‌نظر می‌رسد ارائه‌کنندگان خدمات بهداشتی خصوصاً گروه پزشکی بايد در خصوص حقوق مرتبط با ضرورت ارائه‌ی اطلاعات به بيماران و توجه به حق انتخاب و تصميم‌گيری ايشان آگاه شوند. چرا که بر اساس اختلاف موجود در نگرش بيماران و پزشکان در پژوهش موجود به‌نظر می‌رسد سطح مطالبات بيماران در خصوص حقوق فوق بيش از نگرش پزشکان باشد.