| از حقوق زنان باردار و خانواده‌ی آنان است که از حق و حقوق خود آگاهی داشته باشند و با اطلاع کامل از مزايا و معايب هر روش درمانی در روند تصميم‌گيری درمان و مراقبت خود نقش فعال داشته باشند. مطالعه‌ی حاضر با هدف بررسی ميزان آگاهی مادران باردار با منشور حقوق بيمار و زنان باردار و هم‌چنين مداخلات درمانی و مراقبتی طراحی و به اجرا در آمد. در يک مطالعه‌ی مقطعی و آزمايشی 60 مادر 35-19 ساله که از زمان زايمان آن‌ها 1 تا 3 ماه گذشته بود و جهت برخورداری از خدمات تنظيم خانواده يا بهداشت و سلامت کودک خود به مراکز بهداشتی درمانی منتخب مراجعه نموده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. نتايج نشان داد که مادران در زمان خاتمه‌ی بارداری خود از نوع و چگونگی برنامه‌ی بهداشتی قبل و پس از اجرا آگاهی کافی نداشتند. گرچه کليه‌ی شرکت‌کنندگان در اين مطالعه و خانواده‌ی آنان رضايت خود را قبل از بستری اعلام نموده بودند، 83/6 درصد آنان اظهار نمودند اطلاعات کافی در حين اخذ رضايت در اختيار آنان قرار داده نشده است. 2/43 درصد زنان در زمان دريافت خدمات مراقبتی، سلامتی و بهداشتی حين و بعد از زايمان، احساس راحتی کامل داشتند. حدود 87 درصد زنان ابراز نمودند که هرگز در مورد مزايا و مضرات نوع زايمان اطلاعاتی دريافت نکرده بودند. 73 درصد زنان در طی بارداری 10 بار يا بيش‌تر سونوگرافی شده بودند و 93 درصد زنان بدون داشتن درد زايمان و در تاريخ تقريبی بستری شده بودند. بسياری از زنان باردار نه تنها مراقبت استاندارد و مناسب دريافت ننموده بودند، بلکه در مورد عوارض و مزايای مداخلات انجام شده (دارو، آزمايشات، سونوگرافی، اينداکشن، پروسه‌ی درمان و جراحی و. . . ) در طی بارداری و زايمان خود اطلاعات کافي از تيم درمانی خود (پزشک، ماما، پرستار) دريافت نکرده بودند. به‌نظر می‌رسد که زنان باردار ايرانی از حقوق کامل خود در زمينه‌ی درمان و مراقبت‌های ضروری و استاندارد مطلع نبوده و در عملکرد تيم درمان نيز در اجرای پروتکل‌ها و مداخلات درمانی و مراقبتی منطبق با اصول اخلاقی و استاندارد فاصله‌ی معنی‌داری مشاهده می‌شود. مطالعات وسيع‌تر در زمينه‌ی حقوق بهداشت باروری و اخلاق حرفه‌ای زنان و مامايی پيشنهاد می‌شود. |
