|
|
1392/9/10، جلد ۶، شماره ۵، صفحات ۳۵-۴۴
|
|
|
| عنوان فارسی |
خوداستنادی در آيينه‌ی اخلاق |
|
| چکیده فارسی مقاله |
خوداستنادی رفتاری است که به درجات مختلف در ميان پژوهشگران مراکز تحقيقاتی و مجلات علوم پزشکی مشاهده می‌شود. سؤال مطرح اين است که آيا خوداستنادی عملی اخلاقی به شمار می‌رود يا خير. اين مطالعه به روش تحليلی و توصيفی (اسنادی کتابخانه‌ای) انجام گرفته است. از کليد واژه‌های خوداستنادی (self-citation) و اخلاق (ethics)، جهت جمع‌آوری مقالات و مطالب مرتبط استفاده گرديد. به‌علاوه تلاش شده با بررسی مقالات به‌دست آمده از پايگاه‌های اطلاعاتی و هم‌چنين کدهای اخلاقی و دستورالعمل‌های مرتبط، پديده‌ی خوداستنادی مورد ارزيابی اخلاقی قرار گيرد.زمانی‌که خوداستنادی به منظور درک بهتر و آسا‌ن‌تر مطلب نگاشته‌شده توسط خوانندگان انجام شود امری طبيعی و پسنديده و حتی ضروری است اما وقتی که تنها به‌دليل افزايش ارجاع به مقالات خود باشد، غيرضروری است. از آن‌جايی که خوداسنتنادی غيرضروری باعث فريب محققان و سياستگزاران، هم‌چنين ابزاری برای کسب جايگاه غير واقعی برای افراد و مؤسسات يا مجلات بوده و رقابت ناسالم ايجاد می‌کند؛ غيراخلاقی به‌شمار می‌رود. به‌علاوه اجبار نويسندگان به استفاده از مقالاتی که دليل علمی برای ذکر آن‌ها در منابع نيست عملی ناصحيح و غيراخلاقی است.بازنگری در روش ارزشيابی افراد، مجلات و مراکز تحقيقاتی به منظور حذف نمودن خوداستنادی غيرضروری و هم‌چنين اطلاع‌رسانی مناسب می‌تواند در کاستن از خوداستنادی غيرضروری مؤثر واقع شود. درصد ميزان خوداستنادی و گزارش آن پيشنهاد می‌شود. |
|
| کلیدواژه‌های فارسی مقاله |
اخلاق در انتشارات، اخلاق در پژوهش، خوداستنادي |
|
| عنوان انگلیسی |
Is self-citation ethical? |
|
| چکیده انگلیسی مقاله |
Self-citation is a behavior that is seen to varying degrees in researchers, research centers and medical journals. The question is whether self-citation is moral or not. This is a descriptive and analytical study (library and document research). Two main keywords (self-citation and ethics) were used for searching databases. In addition, efforts have been made for moral evaluation of self-citation by review articles from databases, ethical-codes and related guidelines.When self-citation is employed to drive readers to a better and easier understanding of an article, it is acceptable and even necessary, but when it is done mainly to increase reference to one’s articles, it is non-essential. Since unnecessary self-citation could mislead researchers and policymakers, bring false prestige for individuals, institutions and magazines, and create unhealthy competition among researchers, it is immoral. Moreover, forcing authors to use an article as reference without a scientific reason is wrong and unethical practice.Modification of evaluation methods for researchers, magazines and research centers to eliminate self-citation and also appropriately informing them about the ethical aspects of unnecessary self-citation could be effective in reducing this phenomenon. It is recommended to observe and inform the rate of unnecessary self- citation among authors, research centers and journals. |
|
| کلیدواژه‌های انگلیسی مقاله |
self-citation, medical science, Ethics |
|
| نویسندگان مقاله |
29937---29938--- |
|
| نشانی اینترنتی |
http://ijme.tums.ac.ir/browse.php?a_code=A-10-61-287&slc_lang=fa&sid=fa |
| فایل مقاله |
فایلی برای مقاله ذخیره نشده است |
| کد مقاله (doi) |
|
| زبان مقاله منتشر شده |
fa |
| موضوعات مقاله منتشر شده |
اخلاق پزشکی |
| نوع مقاله منتشر شده |
review |
|
|
|
برگشت به:
صفحه اول پایگاه |
نسخه مرتبط |
نشریه مرتبط |
فهرست نشریات
|
