فصلنامه دانشکده بهداشت و

در این بررسی حساسیت سوش های مختلف سوسری آلمانی در In vivo با استفاده از خط رگرسیون (غلظت در واحد لگاریتمی و مرگ و میر براساس پروبیت) و در In vitro با استفاده از بررسی وضعیت آنزیم مورد مطالعه قرار گرفت. در روش بیواسی نمف های سن یک سوسری آلمانی (2 تا 3 روزه) با کاغذهای آغشته به حشره کش های دیازینون و پروپوکسور 2% آزمایش گردیدند که نتایج بدست آمده از آزمایش ها با دیازینون 2% نشان داد که کلیه سوش های آزمایش شده در مقایسه با سوش حساس متحمل بوده، باستثنای یک سوش که حساسیت بیشتری داشت بطوری که نسبت مقاومت 0.97 تا 1.67 تعیین گردید. نتایج آزمایش با پروپوکسور 2% نشان داد که کلیه سوش ها به این حشره کش حساس بوده باستثنای یک سوش که نسبت مقاومت 1.6 در مقایسه با سوش حساس مشخص گردید. در آزمایش های آنزیمی حساسیت سوش ها با استفاده از دو روش اندازه گیری فعالیت استراز عمومی و استیل کولین استراز مورد بررسی قرار گرفت. مقایسه نتایج آزمایش های انجام شده در In vivo و In vitro بر روی نمف های سن 1 سوسری آلمانی موید این مطلب است که این دو روش برای اندازه گیری مقاومت/تحمل از حساسیت قابل قبولی برخوردار است و در آزمایش بیواسی می توان سطح حساسیت حشره را به حشره کش ها مشخص نمود، درحالی که در روش In vitro با استفاده از بررسی فعالیت آنزیم فقط می توان تغییرات کمی یا کیفی آنزیم هایی را که با حشره کش های ارگانوفسفره و کاربامات در ارتباط هستند تعیین نمود. لازم به ذکر است که این تحقیق برای اولین بار در دانشکده بهداشت دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شده است.