سازمان جهانی بهداشت لیشمانیوز را به عنوان یک مشکل بهداشتی در سطح جهان معرفی کرده است. این بیماری در ایران شیوع فراوانی داشته و در سال های اخیر بدلیل افزایش جمعیت و فاکتورهای شناخته و ناشناخته بسیار، میزان بروز سالانه لیشمانیوز جلدی افزایش یافته است و نواحی جدید مورد تهاجم انگل واقع شده اند. چون واکسن موثری وجود ندارد هنوز احتیاج به داروهای مناسب جهت درمان می باشد. داروهای رایج برای درمان بیشتر انواع لیشمانیوز ترکیبات 5 ظرفیتی آنتیموآن، گلوکانتیم و پنتوستام بوده که در 25-10% موارد در تمام فرم های لیشمانیوز عود بیماری و عدم موفقیت مشاهده می شود. درمان با این داروها کاملا موثر نبوده و همگی دارای عوارض جانبی شدید از جمله اثرات سمی بر روی قلب، کلیه ها و غیره می باشند. باتوجه به اینکه گیاه وینکا ماژور اهمیت درمانی دارد، در تحقیق حاضر اثربخشی آلکالوئیدهای جداشده از گیاه وینکا ماژور در محیط کشت و در مدل حیوانی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که عصاره تخلیص شده گیاه وینکا در غلظت های مختلف باعث کاهش قابل توجهی در تعداد پروماستیگوت های لیشمانیا ماژور می شود. همچنین استفاده از این عصاره تخلیص شده در فاز کلروفرمی به صورت تزریقی در جلوگیری از پیشرفت زخم ناشی از لیشمانیا ماژور در موش های Balb/c در مقایسه با شاهد تیمار نشده بسیار موثر بوده بطوری که از نظر آماری دارای اختلاف معنی دار (P<0.005) می باشد.
