زمینه و هدف: هر ساله 200 میلیون حاملگی در سطح جهان اتفاق می افتد، در حدود یک سوم آنها ناخواسته و نیمی از آنها به سقط منجر می گردد. مطالعه حاضر به منظور تعیین فراوانی بارداری ناخواسته و سقط عمدی در طی دوران باروری زنان در یک بازه زمانی 33 ساله انجام گردید.
روش کار: یک مطالعه مقطعی بر روی 518 زن 15-55 سال ازدواج کرده ساکن تهران و دارای حداقل یک بارداری، در سال 1393 انجام گرفت. جهت گردآوری داده ها از، پرسش نامه ای حاوی سوالات مرتبط به خصوصیات فردی، جمعیت شناختی و سقط استفاده شد. بازههای زمانی در دسته بندی 5 ساله تقسیم شد. پس از جمعآوری دادهها اطلاعات توسط نرمافزارSPSS16 تجزیه و تحلیل شد. سطح معنی داری در این مطالعه کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج: از 966 بارداری از 518 زن مورد بررسی، 665 (4/68%) بارداری با برنامهریزی و 307 (6/31%) بارداری ناخواسته بوده است. از بین 249 سقط 108 (4/43%) سقط خود به خودی، 41 (5/16%) سقط به دلایل پزشکی و 100 (2/40%) سقط عمدی شناسایی شد. درصد سقط‌های القایی در بارداری های ناخواسته از 0% در سالهای 60 تا 65 به 7/41% در سه ساله 90 تا 93 افزایش پیدا کرده است.
نتیجه گیری: در ایران با دگرگونی در عملکرد تنظیم خانواده و دسترسی و استفاده از روش های پیشگیری از بارداری، حاملگی ناخواسته و متعاقب آن سقط جنین شایع می باشد.
