سراج الدین محمودیانی، رقیه خسروی، جاناتان پارکر، نازنین آقایی،
دوره 22، شماره 2 - ( 6-1403 )
چکیده
زمینه و هدف: علی‌رغم اهمیت بهداشت باروری و استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری، اهمیت آنها در بهداشت و رفاه عمومی مردم هنوز به‌طور کامل در کشورهای در حال توسعه درک نشده است. انتظار می‌رود تغییرات قابل توجّه در سیاست ایران در زمینه تنظیم خانواده، همراه با بروز کووید-19، بر روشهای پیشگیری از بارداری به کار گرفته شده در کشور تأثیر گذاشته باشد.
روشکار: این مطالعه مقطعی با استفاده از روش پیمایشی کمّی بر روی 1200 زن متأهل در سن باروری شهر شیراز در سال 1399 انجام شد. نمونه‌گیری ترکیبی از روشهای طبقه‌بندی چند مرحله‌ای و تصادفی سیستماتیک بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه ساختاریافته و محققساخته جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون‌های مجذور کای و رگرسیون لجستیک چندگانه انجام شد.
نتایج: بر اساس یافته‌ها، پیش‌بینی‌کننده‌های اصلی استفاده از روشهای پیشگیری از بارداری شامل سن زنان، باروری واقعی، باروری ایده‌آل، سطح تحصیلات زوج‌ها و وضعیت اشتغال زوج‌ها بود. شانس استفاده از روشهای سنتی در پی همه‌گیری کووید-19 افزایش یافت.
نتیجهگیری: با توجه به گرایش قابل توجه زنان به استفاده از روشهای پیشگیری سنتی، بخصوص در دوران شیوع همهگیریها، آموزش مسائل مرتبط با این روشها به زنان ضرورت مییابد. از آنجایی که روشهای سنتی میتواند بارداری ناخواسته را به دنبال داشته باشد بنابراین آموزش روشهای پیشگیری برای زنان باید در سیاستهای جمعیتی گنجانده شود.
