زمینه و هدف: برنامههای آموزشی برای ارتقاء سلامت روان همسران در زندگی مشترک ضروری است. برگزاری هر برنامه آموزشی نیازمند شناخت دقیق نیازهای گروه هدف است. هدف این پژوهش گزارش برخی از نیازهای آموزشی مرتبط با سلامت روان جوانان داوطلب ازدواج می
باشد.
روش کار: در یک مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی450 نفر از همسران شرکت کننده در برنامه آموزشی قبل از ازدواج در تهران به روش نمونهگیری طبقهای تصادفی شده انتخاب شدند. ابزار گردآوری دادهها، "پرسشنامه خود ایفا" بود که میزان نیاز به آموزش در حیطه سلامت روان را با مقیاس پنج درجهای لیکرت مورد بررسی قرار میداد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از نرم افزارSPSS15 و آمار توصیفی و آزمونها آماری تی تست، آنالیز واریانس یک طرفه و کای دو استفاده شد.
نتایج: سطح نیاز به آموزش در حیطه سلامت روان بیش از متوسط (نمره3) بود، زنان به طور معنیداری بیشتر از مردان احساس نیاز میکردند (001/0=p). بیشترین سطح نیاز به آموزش در هر دو جنس مربوط به موضوع روشهای زنده نگهداشتن عشق در زندگی مشترک بود. تفاوت سطح نیاز به آموزش در گروههای متغیرهای اجتماعی-دموگرافیک در زنان معنیدار نبود ولی این اندازه در مردان کارگر به طورمعنیداری بیش از مردان با شغل آزاد بود (018/0=p).
نتیجه گیری: براساس یافتهها جوانان در حین ازدواج به آموزش در زمینه سلامت روان احساس نیاز میکنند. لازم است برنامههای آموزشی با توجه به اولویتهای ابراز شده برای ارتقاء سلامت روان در زندگی مشترک برای جوانان طراحی و اجرا گردد.
