سودابه بساک نژاد، مهتاب رحیمی، ساسان رزمجو،
دوره 18، شماره 1 - ( 3-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: والدین مبتلا به سرطان به دلیل شروع مشکلات جسمانی، تجربه افسردگی و عدم در دسترس بودن هیجانی، ارتباطات خانوادگی پس از ابتلا در خانواده آنان تغییر می‌کند. هدف از این پژوهش مقایسه جهت گیری منفی به مشکل، نا امیدی و استرس ادراک شده در دختران نوجوان با و بدون مادر مبتلا به سرطان پستان بود.
روش کار: پژوهش حاضر از نوع مقطعی بود. جامعه آماری شامل کلیه دختران نوجوان بین 13 تا 18 سال بودند که از ابتدای سال 96 به مدت 6 ماه به‌عنوان همراه مادر مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بخش آنکولوژی بیمارستان آموزشی گلستان اهواز بودند. به روش نمونه‌گیری در دسترس 57 دختر نوجوان برای گروه واجد والد مبتلا ( 65/4 ± 31/16) و 57 نوجوان دختر نیز به روش تصادفی مرحله ای برای گروه فاقد والد مبتلا( 27/3 ± 02/16) انتخاب و به پرسشنامه جهت‌گیری منفی نسبت به مشکل چاد و داگاس، مقیاس ناامیدی بک و همکاران و مقیاس استرس ادراک شده کوهن و همکاران پاسخ دادند. تحلیل دادهها به منظور مقایسه متغیر‌ها دردو گروه از روش تحلیل واریانس چند‌متغیری و تک متغیری در سطح معنی داری 05/0 و با رعایت پیش فرض ها با کمک SPSS نسخه 22 تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد که تفاوت معنی‌داری در متغیر‌های جهت‌گیری منفی نسبت به مشکل و نومیدی بین دو گروه وجود داشت (05/0 p<؛ 21/4 F=). اما در متغیر استرس ادراک شده تفاوت معنی‌داری بین دو گروه والد سرطانی مشاهده نشد(90/0 p = ؛ 015/0F= ).
نتیجه‌گیری: فرزندان بیماران سرطانی دارا ی مشکلات روان‌شناختی بوده و بنابر این نیازمند راهنمایی و حمایت هستند. با بهبود شرایط روان‌شناختی فرزندان نحوه ارتباط آنان با مادر بهتر شده و آرامش بیشتری در بیماران ایجاد می‌شود.
