افشین حمدی پور، رسول زوارقی، زهرا مهمان نواز،
دوره 21، شماره 3 - ( 9-1402 )
چکیده
زمینه و هدف: طب‌سنتی که امروزه به عنوان طب مکمل مورد توجه است، روشی قدیمی مبتنی بر فرهنگ است و در جوامع مختلف، به شکل‌های متفاوتی از روش‌های درمانی بومی توسعه یافته است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل روند انتشارات و دیداری‌سازی ساختار علمی این حوزه انجام شد.
روش‌کار: پژوهش حاضر با رویکرد علم‌سنجی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش شامل 29852 مدرک نمایه شده حوزه طب‌سنتی در وبگاه علوم در بازه زمانی 2012 تا 2020 می‌باشد. برای تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارهای Excel و VOSviewer استفاده شد.
نتایج: یافته‌ها نشان داد انتشارات حوزه طب‌سنتی در سال‌های مورد مطالعه روند صعودی داشته و 347300 بار مورد استناد قرارگرفته است. دو دانشگاه واقع در کره جنوبی Kyung Hee University و Korea Institute of Oriental Medicine (KIOM) بیشترین مدارک این حوزه را منتشر نموده‌اند. بیشترین میزان همکاری بین کشورهای چین و ایالات‌متحده (565 همکاری) و پس از آن بین چین و استرالیا (253 همکاری)، و چین و انگلستان (134 همکاری) انجام گرفته است. ایران در حوزه طب‌سنتی به عنوان چهارمین کشور پر انتشار و متخصص‌ترین کشور به لحاظ شاخص قدرت نسبی شناسایی شد.
نتیجه‌گیری: فراوانی تجمعی انتشارات حوزه طب‌سنتی با طی روند فعلی، در سال 2030 تقریبا دو برابر آن در سال 2020 خواهد شد. این روند لزوم توجه به سیاستگذاری علمی را می‌طلبد.
