3 نتیجه برای رضایت زناشویی
احمد علی نوربالا، حسین ملک افضلی، نسرین عابدی نیا، مرضیه اخباری، علیرضا مروجی، فاطمه واثقی، زهرا نخی، مامک شریعت، مریم میرزایی نیستانی، فاطمه سادات قریشی،
دوره 16، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: استرس در دوران بارداری می تواند یک اثر ماندگار در سلامت روان زنان پس از زایمان داشته باشد. آمارها نشان می دهد که حدود 18٪ زنان باردار در دوران بارداری افسردگی عمده یا جزئی دارند، اما بسیاری از آنها غربالگری و درمان نشده اند. فقدان درمان می تواند پیامدهای جدی برای مادر و فرزندش داشته باشد. این پژوهش با هدف بررسی وضعیت سلامت روان و رضایت زناشویی مادران باردار درشهرستان کاشان در سال 1394 انجام گرفت.
روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه مقطعی-تحلیلی است. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 202 زن باردار از چهار مرکز بهداشتی درمانی شهری در شهرستان کاشان وارد مطالعه شدند. در جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه سلامت عمومی (General (Health Questionnaire 28، مصاحبه تشخیصی و پرسشنامه وضعیت زناشویی گلومبوک-راست (Golombok Rust Inventory of Marital State) استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده ازآمار توصیفی و تحلیل واریانس یک طرفه (ANOVA)، آزمون کای اسکور( 2χ)، آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون لجستیک انجام گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که 7/26% از زنان باردار اختلالات روانی داشتند و بیشترین اختلال مربوط به جسمانی سازی و کمترین میزان مربوط به افسردگی بوده است. در حدود 80% رضایت زناشویی بسیار خوبی گزارش شد. همچنین نتایج نشان داد که میان افسردگی با سن، اضطراب، بی خوابی با طول مدت ازدواج، رضایت زناشویی با نوع زایمان و سلامت روان با رضایت زناشویی ارتباط معنی داری وجود دارد. علاوه بر آن رضایت زناشویی رابطه معنی دار و معکوس با تحصیلات داشت (05/0> (p.
نتیجه گیری: بنظر می رسد می بایستی یک مدل مراقبتی، درمانی روانشناختی برای مادران باردار با ریسک اختلالات روانی در دوران بارداری و پس از زایمان در سیستم سلامت و بهداشت ایران ادغام شود.
فرزانه ولی زاده، افسانه کرامت،
دوره 17، شماره 2 - ( 6-1398 )
چکیده
زمینه و هدف: اﻫﻤﻴﺖ ﺷﺎدﻛﺎﻣﻲ و بهزیستی در زﻧﺪﮔﻲ ﻓﺮدی و وﺟﻮد رﺿﺎﻳﺖ در زﻧﺪﮔﻲ زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ از اﻫﻤﻴﺖ زﻳﺎدی ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. ﺷﺎدﻛﺎﻣﻲ ﻳﻜﻲ از ﻣﻬﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻮاﻣﻠﻲ اﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻮﺟﺐ اﺳﺘﺤﻜﺎم و ﭘﺎﻳﺪاری راﺑطه زﻧﺎﺷﻮﻳﻲ ﻣﻲﺷﻮد.
روش کار: در این مطالعه جستجو در بانک های اطلاعاتیMagiran Pubmed, Web of Science, IranDoc, SID, IranMedex,، با استفاده از کلید واژه فارسی وانگلیسی شادکامی، رضایت زناشویی، ایران، انجام شد. در جستجوی اولیه، 41 مقاله در دسترس قرار گرفت. پس از بررسی متن کامل مقالات، در نهایت 8 مقاله جهت انجام آنالیز انتخاب شدند. داده ها با استفاده از روش متاآنالیز ) مدل اثرات تصادفی( با هم ترکیب و با استفاده از نرم افزار Revmanمورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج : در 8 مقاله مورد بررسی که در فاصله سال های 96-88 انجام شده، تعداد 1563 نفر در این مطالعات شرکت کرده بودند. میانگین نمره پرسشنامه تکمیل شده شادکامی آکسفورد 3/57 و میانگین نمره پرسشنامه تکمیل شده رضایت زناشویی انریچ در این مطالعات2/137بوده است.
نتیجه گیری: نتایج تمامی مطالعات انجام شده نشان میدهد که بین شادکامی با رضایت زناشویی زوجین ایرانی همبستگی مثبت وجود دارد، لذا برنامه ها و آموزش های مناسب جهت بهبود تقویت عوامل زمینه ای امیدواری و شادکامی به منظور افزایش رضایت زندگی زوجین و کاهش اختلافات و طلاق ضروریست.
صفورا ماواییان، فضل اله میردریکوند، مسعود صادقی،
دوره 19، شماره 2 - ( 6-1400 )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از شایعترین سرطانها در کشور ایران، سرطان پستان می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان وجودگرا-انسانمدار بر پذیرش خود و رضایت زناشویی زنان مبتلا به سرطان پستان انجام شد.
روش کار: این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس از آزمون و پیگیری با گروه گواه بود. جامعه آماری زنان مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به بیمارستان شهید رحیمی شهر خرمآباد در سال 1399 بودند که از این میان در هر گروه (آزمایش و گواه) 15 نفر به صورت تصادفی اختصاص داده شدند، و به پرسشنامه پذیرش خود (USAQ) و پرسشنامه رضایت زناشویی (ENRICH) پاسخ دادند. سپس، گروه آزمایش طی 8 جلسه 90 دقیقهای تحت مداخله قرار گرفتند. پس از مداخله از هردو گروه پس آزمون گرفته شد و مجدد بعد از دو ماه هر دو گروه پیگیری شدند. روش تجزیه وتحلیل دادهها، آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر بود.
نتایج: نتایج تحلیل واریانس با اندازهگیری مکرر نشان داد اثر متقابل گروه و زمان معنادار بود. بنابراین متغیر پذیرش خود در سطح معناداری (77/5=F، 01/0>p) و متغیر رضایت زناشویی در سطح معناداری (97/13=F، 01/0>p) افزایش داشت.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژهش، درمان وجودگرا- انسانمدار بر پذیرش خود و رضایت زناشویی بیماران مبتلا به سرطان پستان اثر معنادار دارد. لذا پیشنهاد می‌شود علاوه بر مشکلات جسمانی این جمعیت، به مسائل روانشناختی آنها نیز توجه شود و در کنار دارودرمانی، درمان‌های روانشناختی و از جمله رویکرد وجودگرا- انسانمدار، مدّ نظر قرار گیرد.
