جعفر یحیوی دیزج، سارا امام قلی پور، ابوالقاسم پوررضا، فاروق نعمانی، سمیه معلمی،
دوره 16، شماره 3 - ( 9-1397 )
چکیده
زمینه و هدف: سالمندی جمعیت یکی از مهمترین چالشهای اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی در قرن بیست و یکم به شمار میرود. افزایش نرخ جمعیت سالمند احتمال خطر ابتلای خانوارهای دارای سالمند به هزینه های کمرشکن سلامت را افزایش میدهد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر سالمندی جمعیت خانوار، بر دچار شدن خانوارها به هزینههای کمرشکن سلامت در ایران می باشد.
روش کار: در این پژوهش، از دادههای هزینه-درآمد خانوارهای کشور، در دوره مطالعاتی 1394-1386 و تکنیک رگرسیونی(Lagit) استفاده می شود. به منظور تحلیل دادهها در این مطالعه از نرم افزارهای کاربردی Excel وSTATA استفاده شده است.
نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزایش تعداد سالمندان در خانوارها، احتمال ابتلای خانوار به هزینه های کمرشکن را افزایش میدهد. علاوه بر این خانوارهای بدون منزل شخصی، پرجمعیت، روستایی، بدون درآمد، دارای سرپرست زن، غیر متاهل، دارای سرپرست غیرشاغل و خانوارهای دهک های پایین درآمدی، با احتمال بیشتری در معرض ابتلا به هزینه های کمرشکن سلامت قرار می گیرند. همچنین عدم تأثیرگذاری پوشش بیمهها بر احتمال مواجه شدن خانوارها با هزینههای کمرشکن سلامت، حاکی از عدم کارایی بیمه ها در جلو گیری از دچار شدن خانوارها به هزینه های کمرشکن می باشد.
نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه حاضر و سالمند شدن جمعیت ایران، لازم است دولت در راستای تامین مالی عادلانه و کاهش بار اقتصادی ناشی از هزینه های سلامت به خانوارهای دارای سالمند، از طریق تعریف بسته های حمایتی ویژه سالمندان، در جهت جلوگیری از دچار شدن این خانوارها، به هزینه های کمرشکن اقدام نماید.
مریم تاجور، مهدی یاسری، رویا محمودی، بدریه کرمی،
دوره 18، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: "سالمندی فعال" فرآیندی است که به دنبال دستیابی به حداکثر فرصتها برای سلامت، مشارکت و امنیت سالمندان در راستای ارتقای کیفیت زندگی آنها می باشد. مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری شاخص سالمندی فعال (AAI)در سطح فردی در شهر تهران و تعیین کننده های آن انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کمی و از نوع مقطعی میباشد که با مصاحبه با 590 سالمند بالای 55 سال شهر تهران در درب منازل آنها از طریق نمونه گیری تصادفی خوشهای از مناطق مختلف تهران انجام شد. ابزار AAI دارای 4 حیطه بترتیب شامل اشتغال، مشارکت، زندگی ایمن و محیط توانمند ساز و 22 مؤلفه میباشد. برای تعیین وجود، نوع و شدت ارتباط بین ویژگیهای افراد و نمره AAI آنها از آزمون رگرسیون خطی چند سطحی، با توجه به نوع نمونه گیری، استفاده شد.
نتایج: میانگین نمره AAI در این مطالعه 8/26 از حداکثر 100 محاسبه شد که برای مردان و زنان به ترتیب برابر 9/33 و 6/20 بود. سالمندان زن، مسنتر، فقیرتر، آنهایی که تنها زندگی میکنند و آنهایی که خانوادههای پر جمعیتتر دارند نسبت به سالمندان مرد، جوانتر، پردرآمد، سالمندانی که با دیگران زندگی میکنند و کسانی که دارای خانوادههای کمجمعیتتر هستند، بطور معنیداری نمرات پایینتری در شاخص سالمندی فعاﻝ کسب کردند.
نتیجهگیری: سالمندان ایرانی و بویژه زنان سالمند، زندگی نسبتا غیرفعالی را بخصوص در حیطه سوم و حیطه چهارم AAI تجربه میکنند. با توجه به سرعت بالای پیری جمعیت در ایران، فراهم کردن بستر سالمندی سالم و فعال، بویژه برای گروههای که بر اساس نتایج این مطالعه زندگی غیر فعال تری دارند، یک ضرورت اجتنابناپذیر می باشد.
