مریم تاجور، مهدی یاسری، رویا محمودی، بدریه کرمی،
دوره 18، شماره 2 - ( 6-1399 )
چکیده
زمینه و هدف: "سالمندی فعال" فرآیندی است که به دنبال دستیابی به حداکثر فرصتها برای سلامت، مشارکت و امنیت سالمندان در راستای ارتقای کیفیت زندگی آنها می باشد. مطالعه حاضر با هدف اندازه گیری شاخص سالمندی فعال (AAI)در سطح فردی در شهر تهران و تعیین کننده های آن انجام شد.
روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه کمی و از نوع مقطعی میباشد که با مصاحبه با 590 سالمند بالای 55 سال شهر تهران در درب منازل آنها از طریق نمونه گیری تصادفی خوشهای از مناطق مختلف تهران انجام شد. ابزار AAI دارای 4 حیطه بترتیب شامل اشتغال، مشارکت، زندگی ایمن و محیط توانمند ساز و 22 مؤلفه میباشد. برای تعیین وجود، نوع و شدت ارتباط بین ویژگیهای افراد و نمره AAI آنها از آزمون رگرسیون خطی چند سطحی، با توجه به نوع نمونه گیری، استفاده شد.
نتایج: میانگین نمره AAI در این مطالعه 8/26 از حداکثر 100 محاسبه شد که برای مردان و زنان به ترتیب برابر 9/33 و 6/20 بود. سالمندان زن، مسنتر، فقیرتر، آنهایی که تنها زندگی میکنند و آنهایی که خانوادههای پر جمعیتتر دارند نسبت به سالمندان مرد، جوانتر، پردرآمد، سالمندانی که با دیگران زندگی میکنند و کسانی که دارای خانوادههای کمجمعیتتر هستند، بطور معنیداری نمرات پایینتری در شاخص سالمندی فعاﻝ کسب کردند.
نتیجهگیری: سالمندان ایرانی و بویژه زنان سالمند، زندگی نسبتا غیرفعالی را بخصوص در حیطه سوم و حیطه چهارم AAI تجربه میکنند. با توجه به سرعت بالای پیری جمعیت در ایران، فراهم کردن بستر سالمندی سالم و فعال، بویژه برای گروههای که بر اساس نتایج این مطالعه زندگی غیر فعال تری دارند، یک ضرورت اجتنابناپذیر می باشد.
