زمینه و هدف: سرطان پستان امروزه بعنوان یک معضل اجتماعی در تمام جوامع در حال افزایش است. میزان بقای فراغت از بیماری در این بیماران علاوه بر ارزشیابی شاخص‌های پیشگیری، تشخیص و درمان سرطان پستان در کشور، می‌تواند تأثیر درمان و پیامد بیماری را نیز پیشگویی نماید. به این منظور مطالعه‌ای جهت بررسی 5 ساله میزان بقای فراغت از بیماری در مبتلایان به سرطان پستان انجام شد.
روش کار: 403 بیمار مبتلا به سرطان پستان که جهت دریافت Neo-adjavant therapy به مرکز رادیوتراپی- شیمی‌درمانی بیمارستان شهید رجایی بابلسر مراجعه نمودند، وارد مطالعه شدند و از نظر اولین زمان عود در طی 5 سال تحت بررسی قرار گرفتند. متغیرهای مورد نظر توسط پرسشنامه ثبت گردید و آنالیز آماری با استفاده از آنالیز بقا به روش غیر پارامتری کپلن مایرو مدل رگرسیونی کاکس انجام شد.
نتایج: میانه زمان عود موضعی 16 ماه و میانه زمان متاستاز 22 ماه بود. شایعترین محل متاستازها به استخوانها (6/46%) با ارحجیت به ستون مهره بخصوص مهره‌های کمری بودند. میانه زمان بقای فراغت از بیماری 36ماه بود. میزان کلی فراغت از بیماری در سال پنجم 45% بود. این میزان در مرحله اول بیماری 85% ودر مرحله چهارم 5% بود. سن کمتر از 35 سال، مرحله بیماری، وضعیت درگیری غدد لنفاوی بعنوان عوامل پیشگویی کننده مستقل در زمان اولین عود بیماری بودند.
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی در مقایسه با کشورهای اروپایی و آمریکایی میزان پایین‌تری از بقای فراغت از بیماری را نشان داد. این امر در ارتباط با مرحله پیشرفته‌تر بیماری و نیز سن کمتر بیمار در زمان تشخیص می‌باشد. یافته‌های حاضر براهمیت بیش از پیش برنامه‌ریزی در جهت تشخیص زودرس و درمان مناسب این بیماری تأکید می‌نماید.
