سراج الدین محمودیانی، منظر عابدی،
دوره 20، شماره 3 - ( 9-1401 )
چکیده
زمینه و هدف: خشونت خانگی علیه زنان بهعنوان یک مشخصۀ اجتماعی میتواند رفتارهای باروری زنان را متأثر سازد. مطالعه حاضر به بررسی رابطه خشونت خانگی علیه زنان و قصد فرزندآوری آنها پرداخته است.
روشکار: مطالعه حاضر از نوع پیمایش و با استفاده از پرسشنامه در سال 1401 انجام شده است. جامعه آماری زنان همسردار 15 تا 49 ساله ساکن شهر صدرا بوده است. تعداد نمونه 379 نفر برآورد شد. نمونه گیری با روش خوشهای چندمرحلهای انجام شد. خشونت خانگی علیه زنان با استفاده از 26 گویه مورد سنجش قرار گرفت. گویهها در قالب طیف لیکرت بودند که با جمع نمرات در تمام گویهها نمره خشونت خانگی پاسخگو بدست آمد. برای تحلیل دادهها از نرم افزار20 SPSS، آمارهای توصیفی و رگرسیون لجتسک دووجهی استفاده شده است.
نتایج: نتایج نشان داد که بیشترین نوع خشونت خانگی علیه زنان بهترتیب به خشونت روانی، خشونت جسمی، خشونت اقتصادی و خشونت جنسی اختصاص دارد. مدت ازدواج و تحصیلات زنان بر قصد فرزندآوری آنها اثر آماری معنیدار دارند. افزایش میزان خشونت خانگی علیه زنان به کاهش قصد فرزندآوری آنها میانجامد.
نتیجهگیری: کاهش خشونت خانگی علیه زنان میتواند قصد فرزندآوری را افزایش دهد. بنابراین کاهش خشونت خانگی علیه زنان باید در دستور کار تصمیمگیران ذیربط قرار گیرد.
