منظور از همبستگی های مکانی وابسته به خود، تکنیکی است که اطلاعات خلاصه شده ای را در خصوص آرایش جغرافیایی داده ها بر روی یک نقشه ارائه می نمایند. در واقع، این نمایه ها، مقادیر عددی داده های مورد نظر در مناطق جغرافیایی همجوار را بمنظور ارزیابی میزان تجمع متغیر مورد نظر در مقیاسی وسیع، مورد مقایسه قرار می دهند. زمانی که تعداد زیادی از مناطق همجوار دارای مقادیر بالا و یا پایینی از متغیر موردنظر باشند، تجمع آن متغیر در مقیاسی وسیع اثبات می گردد. اثبات چنین تجمعی از اهمیت شایان توجهی برخوردار است، چرا که عدم محاسبه و درنظر گرفتن این تجمع می تواند شناسایی یا تشخیص رابطه بین میزان های میرایی و ابتلا با عوامل خطر مربوط به آنها را تحت تاثیر خود قرار دهد و به اشتباه وجود یک رابطه مستقیم میان آنها را نشان دهد. از همین رو این مقاله به معرفی دو نوع از مهمترین این نمایه ها می پردازد که برای داده های کمی پیوسته، نظیر میزان های میرایی و یا ابتلا، مورد استفاده قرار می گیرند.
