فرزانه سادات محمدی، فاطمه نوربخش، سحر هنرمند جهرمی،
دوره 15، شماره 3 - ( 9-1396 )
چکیده
زمینه و هدف: در چند دهه اخیر از داروی کوتریموکسازول که ترکیب دارویی سولفومتوکسازول و تری متوپریم است در درمان عفونتهای مختلف باکتریایی استفاده می شود، ولی بدلیل استفاده گسترده از این داروها سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک در سراسر دنیا به وجود آمده است. یکی از دلایل مقاومت به کوتریموکسازول مربوط به ژن های drf است که موجب مقاومت به تری متوپریم می گردد درحالی که مقاومت به سولفومتوکسازول مربوط به وجود ژن های Sulمی باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی مقاومت دارویی و وجود ژن های کد کننده مقاومت در باکتری های گرم منفی مقاوم به کوتریموکسازول جدا شده از نمونه های بالینی انجام گرفت.
روش کار: نمونه های بالینی از بیماران بستری در بیمارستان پارس جمع آوری شد و باکتری های گرم منفی توسط آزمایش های بیوشیمیایی تایید شدند، سپس تست تعیین حساسیت نسبت به 5 آنتی بیوتیک انجام شد. ازباکتری های مقاوم به کوتریموکسازول DNA استخراج شد و PCR با استفاده از پرایمرهای اختصاصی برای ژن هایSul1, Sul2, Sul3, drf7 انجام گردید.
نتایج: در باکتریهای مقاوم به کوتریموکسازول، 26درصد از ایزوله ها دارای ژن sul1،74 درصد دارای ژن sul2 ،2 درصد دارای ژن Sul3 و 16% دارای ژن drf7 بودند. همچنین این ایزوله ها نسبت به آنتی بیوتیک های جنتامیسین، سفتریاکسون، سیپروفلوکساسین و کلیستین به ترتیب 51، 74، 65 و 3% مقاومت داشتند.
نتیجه گیری: در باکتری های گرم منفی مقاوم به کوتریموکسازول نقش ژن Sul2 در ایجاد مقاومت به سولفونامید بیشتر مشاهده شد. در این تحقیق برای مقاومت به تری متوپریم فقط ژن drf7 مورد مطالعه قرار گرفت که مطالعات دیگری باید بر روی سایر ژن های drf انجام شود تا اهمیت هر یک از ژنها در میزان مقاومت به کوتریموکسازول مشخص گردد.
