مجله دانشکده پزشکی

مقدمه: بیماران دیابتی نوع دوم اغلب چاق هستند و نیاز به مقادیر زیاد انسولین برای رسیدن به قند خون نرمال دارند. درمان با انسولین اغلب سبب افزایش وزن شده که خود موجب افزایش نیاز به انسولین می‌شود. در این تحقیق بررسی اثرات متفورین در ترکیب با انسولین در بیماران دیابتی نوع دوم تحت درمان با انسولین مورد بررسی قرار میگیرد.
مواد و روش‌ها: 39 بیمار دیابتی مراجعه کننده به درمانگاه دیابت بیمارستان امام خمینی در یک مطالعه کارآزمایی بالینی بطور تصادفی در 2 گروه دریافت کننده متفورین به همراه انسولین یا دریافت کننده انسولین به تنهایی قرار گرفتند و بعد از 6 ماه پیگیری مقدار انسولین دریافتی، TG,.LDL کلسترول تام و وزن آنها در 2 گروه با یکدیگر مقایسه شد.
یافته‌ها: سطح 56/1 درصد (95% C1 تا 77% تا 34/2 درصد) در گروه متفورین پایین آمد که نشان دهنده یک تغییر مشخص (008/0=p) نسبت به افزایش 03/0 درصدی در گروه انسولین تنها بود. متوسط نهایی در گروه متفورین 96/7% و در گروه انسولین تنها 32/10 درصد (17% تفاوت) بود. در بیمارانی که مفتورین دریافت نکردند، دوز انسولین 37/9 واحد افزایش (95% C1 6 تا 12 واحد) یافت که 37% بیش از دوز مورد نیاز برای بیماران دریافت کننده متفورین بود (0005/0 P<). در گروه متفورین دوز انسولین 6/6 واحد (95%‌ CL 24/1 تا 96/11 واحد)‌ کاهش پیدا کرد. بیمارانی که انسولین تنها دریافت می‌کردند 08/3 کیلوگرم (95% CL 56/1 تا 58/4 kg) افزایش وزن پیدا کردند که تفاوت معنی‌دار نشد. اختلاف تغییرات کلسترول تام، LDL و تری‌گلیسیرید بین دو گروه معنی‌دار نشد.
نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: اضافه کردن متفورین به انسولین باعث 8/17 درصد کاهش نسبت به گروه انسولین تنها شد این تغییر با 37% انسولین کمتر بدست آمد. بنابراین متفوری یک داروی کمکی مؤثر بیماران دیابتی نوع دوم تحت درمان با انسولین می‌باشد.