Jafari Najaf Abadi M H, Askarian S, Kazemi Oskuee R, Malaekeh-Nikouei B, Rezaee M, Aghaee-Bakhtiari S H. Investigating lipopolymers based on polyethylenimine and nanoliposome for gene delivery to prostate cancer (PC3) cell line. Tehran Univ Med J 2020; 78 (5) :284-292
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10597-fa.html
جعفری نجفآبادی محمد حسن، عسکریان سعیده، کاظمی اسکویی رضا، ملائکه نیکویی بیژن، رضایی مهدی، آقایی بختیاری سید حمید. بررسی لیپوپلیمرهای حاوی نانولیپوزوم و پلیاتیلن ایمین برای انتقال ژن به
رده سلولی PC3 سرطان پروستات. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1399; 78 (5) :284-292
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10597-fa.html
1- گروه زیست فناوری و نانوفناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
2- گروه بیوتکنولوژی پزشکی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران. مرکز تحقیقات علوم اعصاب، دانشگاه علوم پزشکی تربت حیدریه، تربت حیدریه، ایران.
3- مرکز تحقیقات نانوفناوری، پژوهشکده فناوری دارویی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. 5- هسته تحقیقات بیوانفورماتیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
4- گروه زیست فناوری و نانوفناوری پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. هسته تحقیقات بیوانفورماتیک، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران. ، Aghaeibh@mums.ac.ir
چکیده: (1701 مشاهده)
زمینه و هدف: نانوحاملهای غیرویروسی مثل لیپوزومها و پلیمرهای کاتیونی دارای قابلیت دستورزی بسیاری به منظور انتقال ژن به سلولها هستند. با این وجود کارایی انتقال آنها کمتر از ویروسها است. هدف از این مطالعه، ترکیب لیپوزومها و پلیمرهای کاتیونی برای تهیه لیپوپلیپلکس و بهرهبرداری از خصوصیات مطلوب لیپوزوم و پلیمر بهصورت همزمان میباشد.
روش بررسی: این مطالعه مداخلهای-تجربی در دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مشهد از فروردین تا بهمن 1396 انجام گرفت. در این مطالعه، لیپوپلیپلکسهایی بر پایه PEI (پلیاتیلن ایمین) و با وزن مولکولی 25 و 10 کیلو دالتون و نسبت لیپوزوم به پلیمر 1 به 1 با استفاده از پلاسمید حاوی نشانگر GFP (پروتیین فلورسنتی سبز) تهیه گردید. ویژگیهای فیزیکی و شیمیایی حاملهای سنتز شده مانند اندازه، سمیت سلولی (متغیرهای اصلی) و ارتباط آنها با قابلیت انتقال ژن در سلولهای سرطان پروستات انسانی (PC3) مورد ارزیابی قرار گرفت.
یافتهها: تمامی لیپوپلیپلکسها در 4/0C/P= با پایه هر دو وزن مولکولی PEI (پلیاتیلن ایمین) قادر به افزایش ترانسفکشن نسبت به حاملهای پایه (پلیاتیلن ایمین و لیپوزوم) بود (05/0P<، 001/0P<)، درحالیکه سمیت سلولی کمتری نیز نسبت به لیپوزوم دست ورزی نشده نشان میداد.
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان میدهد لیپوپلیپلکس حاصل از ترکیب PEI (پلیاتیلن ایمین) و لیپوزوم میتواند در مقادیر کم بهصورت کارآمدی ژن را به سلول منتقل نماید درحالیکه سمیت کم سلولی و اندازه مناسبی در مقیاس نانو دارد.