دوره 78، شماره 10 - ( دی 1399 )
جلد 78 شماره 10 صفحات 643-632 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Behrad H, Zareei M, Borjian Boroujeni Z, Asadi S S, Tabanejad Z, Panji M et al . Sarcopenia and planning to management: review article. Tehran Univ Med J 2021; 78 (10) :632-643
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10927-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-10927-fa.html
بهراد حامد، زارعی مهدی، برجیان بروجنی زینب، اسدی سید سعید، تابا‌نژاد زینب، پنجی محمد و همکاران.. بیماری سارکوپنی و راهکارهای بهبودی: مقاله مروری. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1399; 78 (10) :632-643
حامد بهراد* 
1، مهدی زارعی2 ، زینب برجیان بروجنی2 ، سید سعید اسدی2 ، زینب تابا‌نژاد3 ، محمد پنجی4 ، مسعود اصغرپور ارشد1
1، مهدی زارعی2 ، زینب برجیان بروجنی2 ، سید سعید اسدی2 ، زینب تابا‌نژاد3 ، محمد پنجی4 ، مسعود اصغرپور ارشد1
1- گروه تربیت بدنی، مرکز آموزش علوم پایه، دانشگاه علوم انتظامی امین، تهران، ایران.
2- گروه قارچ‌شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
4- گروه بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم بیولوژیک، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
2- گروه قارچ‌شناسی پزشکی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی تهران، تهران، ایران.
3- مرکز تحقیقات مراقبت‌های پرستاری، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران.
4- گروه بیولوژی سلولی و مولکولی، دانشکده علوم بیولوژیک، دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
چکیده: (4711 مشاهده)
امید به زندگی در سراسر جهان افزایش یافته است و در نتیجه، جمعیت سالخوردگان نیز افزایش می‌یابد. بدن انسان از 30 سالگی، سالانه حدود 1/0 تا 5/0% توده عضلانی اسکلتی را از دست می‌دهد که پس از 65 سالگی شتاب می‌گیرد. سالخوردگی با کاهش پیشرفت توده عضلانی اسکلتی و قدرت جسمانی- سارکوپنی- مشخص می‌شود. سارکوپنی (Sarcopenia) دارای پاتوژنز مولکولی پیچیده‌ای است که شامل تغییرات مرتبط با سن در عملکرد عصبی عضلانی، جایگزینی پروتیین‌های عضلانی و سطح هورمون‌ها و حساسیت به آنها می‌باشد. وضعیت به‌وجود آمده حاصل یک حالت مزمن التهابی شامل استرس اکسیداتیو و تغییر در فاکتورهای رفتاری به‌ویژه در وضعیت تغذیه و میزان فعالیت بدنی می‌باشد. با توجه به تعریف کار گروه سارکوپنی سالمندان در اروپا(European working group on Sarcopenia in older people, EWGSOP)، تشخیص سارکوپنی با حضور دو فاکتور کاهش حجم عضلانی و ضعف عملکرد عضلات مشخص می‌شود. افزون‌براین، بیومارکرهای سارکوپنی برای تشخیص زودرس و شناسایی دقیق مکانیزم‌های پاتوفیزیولوژی اصلی درگیر در توسعه بیماری شناسایی شده است. از آنجایی که سارکوپنی با پیامدهای مهم سلامتی مانند ضعف، بستری شدن و مرگ‌ومیر همراه است، تعدادی از راهکارهای درمانی شامل تمرینات ورزشی، مکمل‌های تغذیه‌ای و درمان‌های هورمونی شناخته شده و استراتژی‌های جدید نیز در حال بررسی هستند. در حال حاضر تنها تمرینات فیزیکی تاثیرات مثبتی را در جهت کنترل و جلوگیری از سارکوپنی و پیامدهای منفی بهداشتی آن نشان داده است. بنابراین، مطالعات با طراحی دقیق جهت نتایج بهتر در مورد سارکوپنی مورد نیاز است. هدف از این بررسی، مروری بر مطالعات انجام شده در خصوص پاتوژنز، ارزیابی مناسب بیماری و راهکارهای درمان سارکوپنی می‌باشد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
