Hosseininasab A, Karami Robati F, Hosseininasab F, Dehghani A. Prevalence of mycoplasma pneumoniae and macrolide resistance in children with community-acquired pneumonia:
a case study in a teaching hospital. Tehran Univ Med J 2021; 79 (7) :556-562
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-11365-fa.html
حسینینسب علی، کرمی رباطی فاطمه، حسینینسب فاطمه، دهقانی اعظم. بررسی شیوع مایکوپلاسما پنومونیه و مقاومت ماکرولیدی در کودکان مبتلا به
پنومونی اکتسابی از جامعه: مطالعه موردی در یک بیمارستان آموزشی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1400; 79 (7) :556-562
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-11365-fa.html
1- مرکز تحقیقات بیماریهای عفونی و گرمسیری، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
2- واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان افضلیپور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
3- واحد توسعه تحقیقات بالینی، بیمارستان افضلیپور، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران. گروه اطفال، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
4- مرکز تحقیقات گوارش و کبد، پژوهشکده فیزیولوژی بالینی و پایه، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران.
چکیده: (1889 مشاهده)
زمینه و هدف: مایکوپلاسما پنومونیه ازجمله عوامل مؤثر بر دستگاه تنفس فوقانی و تحتانی بهخصوص در کودکان است که آنتیبیوتیکهای موثر بر دیواره سلولی بر عفونتهای ناشی از آن موثر نیستند. هدف این مطالعه بررسی شیوع مایکوپلاسما پنومونیه و مقاومت به ماکرولیدها در کودکان مبتلا به پنومونی اکتسابی از جامعه در شهر کرمان بود.
روش بررسی: مطالعه مقطعی حاضر از تیرماه 97 تا تیرماه 98 در یک بیمارستان آموزشی منتخب در شهر کرمان انجام شد. 51 کودک بستری در بخش کودکان با تشخیص پنومونی باکتریال اکتسابی از جامعه به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری دادهها چک لیست استانداردی بود که توسط والدین تکمیل شد. از همه بیماران، نمونههای سواپ بینی و حلق گرفته و برای شناسایی مایکوپلاسما، از روش PCR استفاده شد.
یافتهها: بیشترین تعداد بیماران پسر بودند (2/59%). میانگین سنی بیماران 93/3±52/5 سال و میانگین وزن آنها 55/10±23/17 kg بود. درگیری ریه در بیش از نیمی از بیماران، یکطرفه و بیشترین نوع درگیری، لوبار بود (4/31%). بیش از نیمی از بیماران درگیری همراه نداشتند (9/52%). بیشترین نوع درگیری همراه، افزایش پریبرونکیال (4/29%) بود. بیشترین آنتیبیوتیک مورد استفاده، سفتریاکسون بود (5/76%). شیوع مایکوپلاسما پنومونیه در کودکان مبتلا به پنومونی 2% بود. این کودکان دارای ژن rRNA در موقعیت 2063 بودند که دارای مقاومت سطح بالا به ماکرولیدها است.
نتیجهگیری: نتایج این پژوهش نشاندهنده آمار بسیار پایین آلودگی با مایکوپلاسما پنومونیه در کودکان مبتلا به پنومونی بود، بنابراین میتوان نتیجه گرفت علاوه بر مایکوپلاسما پنومونیه، عوامل ویروسی و باکتریایی دیگری نیز در عفونتهای تنفسی نقش دارند که باید شناسایی شوند و مورد توجه قرار گیرند.