مجله دانشکده پزشکی

هدف از این تحقیق، بررسی اثر برقراری فیدبک شنوائی در بهبود فرآیند تولید گفتار کودکان ناشنوائی است که از پروتز کاشت حلزون استفاده می کنند. برای این منظور، ویژگی های استاتیک واکه های اصلی زبان فارسی، شامل فرکانس گام، فرکانس فرمنت ها، دوام زمانی نسبی واکه ها و انرژی نسبی آنها از قسمت های میانی و پایدار این واکه ها در گفتار چهار کودک ناشنوای کاشت حلزون استخراج شده و در یک مطالعه دراز مدت پروتز-روشن و پروتز-خاموش مورد بررسی قرار گرفتند. این کودکان که در محدوده سنی هفت تا سیزده سال بوده وهیچگونه سابقه شنوائی نداشته اند، در کلینیک کاشت حلزون بیمارستان امیراعلم تهران تحت عمل جراحی قرار گرفته اند. آنها پنج جمله معنادار فارسی را در فواصل زمانی سه ماه، شش ماه و نه ماه بعد از عمل جراحی، یکبار در وضعیت پروتز-روشن و یکبار نیز پس از 30 دقیقه که از خاموش بودن پروتزشان، به منظور اطمینان از قطع کامل فیدبک شنوایی می گذرد در وضعیت پروتز-خاموش ادا کردند. نتایج بدست آمده نشان می دهند که به طور متوسط، انحراف ویژگی های استاتیک واکه ها در حالت پروتز-روشن نسبت به حالت پروتز-خاموش با گذشت 9 ماه از عمل جراحی به میزان 65 درصد نسبت به 3 ماه پس از عمل کاهش یافته است (میانگین روی همه واکه های مورد مطالعه و همه بیماران). بدین ترتیب می توان نتیجه گرفت که با گذشت زمان کافی، الگوهای موتوری گفتار این بیماران برای تولید ویژگیهای استاتیک واکه ها آموزش دیده و تثبیت می گردند به نحوی که تاثیر قطع مجدد فیدبک شنوائی از طریق خاموش کردن پروتز کاشت حلزون در تخریب دوباره این الگوها به تدریج کاهش خواهد یافت.