Yazdanbakhsh S A, Najafgholian S, Izadpanah A, Parohan M, Forozan A, Almasi Heshiani A. Comparison of short-term outcomes of vasopressin and tranexamic acid in acute gastrointestinal bleeding. Tehran Univ Med J 2024; 81 (11) :859-866
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-12887-fa.html
یزدانبخش سید آرش، نجفقلیان سیمین، ایزدپناه آرش، پروهان محمد، فروزان عظیم، الماسی حشیانی امیر. مقایسه پیامدهای کوتاه مدت وازوپرسین و ترانکسامیک اسید در خونریزی حاد گوارشی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1402; 81 (11) :859-866
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-12887-fa.html
1- گروه اورژانس، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
2- گروه بیماریهای گوارش، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
3- گروه اپیدمیولوژی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اراک، اراک، ایران.
چکیده: (164 مشاهده)
زمینه و هدف: خونریزی حاد گوارشی یکی از اورژانسهای پزشکی است که در صورت مدیریت صحیح، پیشآگهی خوبی دارد. جهت تثبیت وضعیت همودینامیک این بیماران، ترکیبی از درمانهای دارویی، بهترین نتایج بالینی ممکن را داشته است در این مطالعه پیامدهای کوتاه مدت تجویز همزمان وازوپرسین و ترانکسامیک اسید با تجویز هر یک به تنهایی و بدونتجویز این داروها, مقایسه شد.
روش بررسی: در این مطالعه کار آزمایی بالینی دو سوکور از آبان ماه 1399-1398 در بیمارستان ولیعصر اراک،120 بیمار واجد شرایط با خونریزی حاد گوارشی در چهار گروه موردبررسی قرار گرفتند. سه گروه علاوه بر اقدامت معمول، وازوپرسین یا ترانکسامیک اسید به تنهایی و یا ترانکسامیک اسید به همراه وازوپرسین دریافت کردند. پیامدهای کوتاه مدت در 24 ساعت پیگیری شد.
یافتهها: در این مطالعه، گروه وازوپرسین کاهش بیشتری در هموگلوبین داشتند (05/0≤P)، افزایش اوره خون در دو گروه دریافتکننده وازوپرسین کمتر از گروههای گروه دیگر بود (05/0≤P)، گروه تحت درمان با ترانکسامیک اسید نسبت به گروه تحت درمان با وازوپرسین شرایط بسیار بهتری از نظر هماتوشزی یا قطع هماتمز، نیاز به انتقال خون، خونریزی مجدد، نیاز به آندوسکوپی و جراحی اورژانسی داشتند و افزودن وازوپرسین به ترانگزامیک اسید نیز منجر به بهبود نتایج شد (05/0≤P).
نتیجهگیری: استفاده از ترانکسامیک اسید همراه با وازوپرسین در خونریزی دستگاه گوارش، با بهبود عملکرد کلیوی و قطع خونریزی و کاهش خطر خونریزی مجدد، نیاز به تزریق خون و مداخله آندوسکوپیک وجراحی همراه است. نتایج بلند مدت آن نیاز به مطالعه بیشتر دارد.