مجله دانشکده پزشکی

خارش یک احساس نامطلوب است که میل به خاراندن را در شخص بوجود می آورد. با وجودیکه خارش یک علامت بارز در بیماری های سیستمیک می باشد ولی در اکثر موارد بدان توجهی نشده و پی گیری های لازم انجام نمیگیرد. در این مطالعه به بررسی فراوانی علل خارش در بیماران خارش دار بدون ضایعه اولیه پوستی پرداخته ایم. از فروردین 1377 تا آذر ماه 78، بیماران مراجعه کننده به درمانگاههای پوست بیمارستان رازی که حداقل به مدت یکماه خارش ژنرالیزه بدون هیچ ضایعه پوستی اولیه داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. از 75 بیمار بررسی شده، 72 درصد زن و بقیه مرد بودند. میانگین سنی 16/4 (sd=45.7) سال و متوسط طول مدت زمان خارش برابر 21 (sd=21.8) بود. در 43 بیمار (75 درصد) هیچ علت مشخصی یافت نشد، 5 بیمار (6/6 درصد) سابقه اتوپی داشتند و در 27 بیمار (36 درصد) بیماری های زیر بدست آمد: آنمی فقرآهن 8 درصد، هیپرتیروئیدی 5/3 درصد، هیپوتیروئیدی 2/6 درصد، لنفوم 4 درصد و سایر بیماریها مثل هپاتیت مزمن، کلستاز، هیپوکلسمی، سنگ کیسه صفرا، سایکوژنیک و نارسایی مزمن هرکدام یک مورد. از این بررسی نتیجه گیری می شود که خارش می تواند یک علامت تشخیصی با ارزش در برخی از بیماریهای سیستمیک باشد و باید به آن توجه خاصی مبذول گردد و بیماران خارش دار تحت بررسی دقیق قرار گیرند.