مجله دانشکده پزشکی

لوله بستن یکی از روش های موثر و مطمئن پیشگیری از بارداری و از موفق ترین برنامه های ارائه خدمات تنظیم خانواده در ایران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر عوارض حین لوله بستن انجام شده است. 1780 زن که بین سال های 1372 و 1374 در 13 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران عمل لوله بستن برایشان انجام گرفته بود وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جراحی این افراد از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید و براساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که خطر ابتلا به عوارض حین عمل بترتیب در لوله بستن پس از زایمان طبیعی، اینتروال فاز لوتئال، حین سزارین و در اینتروال فاز فولیکولار افزایش می یابد. همچنین احتمال پیدایش عارضه بترتیب در روش پومری مدیفیه، پومری، پارکلند و سایر روش ها افزایش می یافت و خانم هایی که ضمن عمل اقدامات دیگری برایشان انجام شده بود بیش از سایرین دچار عوارض شده بودند. سن، سابقه درد لگنی، نوع بیهوشی، اندازه برش جراحی و مدت عمل با عوارض ارتباط معنی دار نداشتند. بهتر است عمل لوله بستن پس از زایمان طبیعی و به روش پومری مدیفیه انجام شود.