مجله دانشکده پزشکی

سابق بر این، درمان سارکومهای استخوانی رادیوتراپی به میزان 4000-2000 راد (rad) اشعه بود که این روش درمان بخاطر عوارضی که دربرداشت از طرفداران آن کاسته شد. بعد از اینکه درمان را با رادیوتراپی شروع می کردند حدود 5/5-2/5 سانتی متر بالای محل ابتلا عضو را قطع می کردند و سپس رادیوتراپی را ادامه می دادند. با این روش درمانی شانس زنده ماندن بعضی از سارکومها مانند استئوسارکوم بعد از دو سال به میزان کمتر از 20% بوده است (ولی در بعضی از تومورهای استخوانی مدت زنده ماندن بیشتر می باشد). با پیشرفت علم پزشکی درمان جدیدی برای سارکومهای استخوانی پیشنهاد گردید و آن عبارت بود از شیمی درمانی بطوریکه در ابتدا بیمار را بمدت حداقل 4-2 هفته شیمی درمانی کرده و سپس عضو را قطع می کردند که با این شیوه درمانی شانس زنده ماندن را از 77-52% بمدت پنج سال رسانیده اند و امروزه در بسیاری از کشورهای جهان بویژه آمریکا، اروپا و ژاپن از این روش درمانی پیروی می کنند. در حال حاضر درمان جدیدتری برای سارکومهای استخوانی ارائه شده است و آن عمل limb salvage می باشد. شانس زنده ماندن بیمارانی که مورد مطالعه و درمان مذکور قرار گرفتند در کندروسارکوم چهار سال می باشد که با مقایسه با شانس زنده ماندن گزارش شده از مراکز دیگر تقریبا برابری می کند، ولی عود آن کمی بیشتر از آن مراکز می باشد؛ شانس زنده ماندن بیماران مبتلا به استئوسارکوم بیشتر از دو سال است و در ضمن معلوم شده که از نظر سنی دخترها دو سال زودتر از پسرها به استئوسارکوم مبتلا می شوند و در افراد بلند قد نیز استئوسارکوم شایعتر است. در giant cell tumor (غده با سلولهای غول آسا) شانس زنده ماندن بیشتر از استئوسارکوم بوده است بطوریکه برای بیماری که دچار این عارضه در ناحیه زانو بود عمل فیوژن (Fusion) بعد از برداشتن کامل تومور انجام شد و اکنون که پنج سال از عمل او می گذرد هنوز عود و متاستاز ریوی در وی مشاهده نشده است.