مجله دانشکده پزشکی

800x600 Normal 0 false false false EN-US X-NONE AR-SA MicrosoftInternetExplorer4

زمینه و هدف: سلول‌‌های سرطانی، صرف‌نظر از نوع و منشأ آن‌ها هورمون گنادوتروپین جفتی انسان (hCG)، زیرواحدها و مشتقات آن را بیان می‌کنند، ظاهراً hCG، فنوتیپ مشترک رده سلول‌های سرطانی انسان است. در این تحقیق اثر آنتی‌بادی‌های منوکلونال ضد hCG (7D9، T18H7 و T8B12) روی سلول‌های سرطانی انسان بررسی شد.

روش بررسی: هیبریدوماهای ترشح‌کننده آنتی‌بادی‌های منوکلونال 7D9، T18H7 و T8B12 تکثیر و به موش‌های Balb/C به‌صورت داخل صفاقی تزریق شدند. تخلیص آنتی‌بادی‌ها از مایع آسیت، با استفاده از کروماتوگرافی تمایلی پروتیین G- سفارز و سپس تعویض یونی انجام گرفت. SDS-PAGE و الایزا به‌ترتیب ساختار و عملکرد آنتی‌بادی‌ها را تأیید کرد. دو رده سلول سرطانی انسان "Hela و "MDA، توسط آنتی‌بادی‌های تخلیص شده، تیمار شدند. سه روز بعد، از چاهک‌ها، میکروگراف تهیه گردید و سپس شمارش سلولی انجام شد. 

یافته‌ها: ژل غیراحیایی SDS-PAGE نشان داد که الگوی مهاجرت باندها با آنتی‌بادی کنترل، مطابقت دارد. تست الایزا با آنتی‌ژن مربوطه (hCG) نشان داد که آنتی‌بادی‌های تولیدشده قادر به تشخیص آنتی‌ژن hCG هستند. شمارش سلولی و تصاویر میکروسکوپی از چاهک‌های مختلف تیمارشده، ثابت کرد که از بین آنتی‌بادی‌های مورد مطالعه، آنتی‌بادی 7D9 اثرات سیتوتوکسیک روی سلول‌های مورد مطالعه دارد.

 نتیجه‌گیری: آنتی‌بادی‌های منوکلونال ضد hCG می‌توانند در تیمار هدفمند سرطان استفاده شوند؛ چون سلول‌های سرطانی، ژن hCG را بیان می‌کنند. آنتی‌بادی 7D9 که فعالیت پروتئازی دارد، کاندیدای مناسبی برای این هدف است؛ چون هم خاصیت خنثی کردن عملکرد hCG و هم خاصیت آنزیمی دارد.