بی اشتهایی روانی اولیه سندرومی است با علائم تمایل به گرسنگی امتناع از غذا خوردن ترس از افزایش وزن بدن. این بیماری بیشتر در مراحل بلوغ دختران اتفاق می افتد.در حدود 37/0 تا 60/1 درصد 1000 نفر در سال امکان ابتلا به بیماری را دارند در ایران آماری وجود ندارد نگارنده در بررسی که به مدت دو سال در میان 2000 بیمار بستری شده در بیمارستان روزبه انجام داده است با چنین تشخیصی بر نخورده است و لازم است پژوهش بیشتری درباره این بیماری در ایران بشود.علت بیماری را می توان در شخصیت بیمار و کشمکش های خانوادگی بیمار و تغییرات هیجان در موقع بلوغ فرد یافت.علائم بیماری عبارتست از امتناع از غذا خوردن، وحشت از افزایش وزن و با استفاده از ملین و فعالیت های بدنی و استفراغ بیمار سعی می کند که ارزش غذایی خورده شده را از بین ببرد و عوارض ناشی از عدم تغذیه بخصوص آمنوره در دختران جوان علامت ثانویه بیماری است. در درما لازم است به علت عوارض ثانویه بیماری و اشکال درمان بیمار در بیمارستان بستری شود و درمان در شیمی درمانی و رفتاری درمانی و روان درمانی خلاصه می شود.