مسمومیت ناشی از فلز سرب و ترکیبات آن را پلمبیسم یا ساتورنیسم می نامند. این فلز و ترکیبات آن در محیط های مختلف موجود است و افرادی که بیشتر در معرض مسمومیت قرار می گیرند عبارتند از کارگران معادن استخراج سرب و باطری سازی و چاپخانه و مکانیکهای اتومبیل و بالاخره افرادی که در تنظیم عبور و مرور وسایل نقلیه موتوری دخالت دارند. این فلز از راههای گوارشی و تنفسی و جذب سطحی به تدریج وارد بدن می شود و در صورتی که میزان آن در صد میلی لیتر خون از سی میکرو گرم تجاوز نماید اثرات زیانبخش به صور مختلف مانند درد شکم ، آسیب های کلیوی، کم خونی، انسفالدوپاتی و در بچه ها کودنی و عقب افتادگی ظاهر می شود. ابتدا این ماده در بافتهای نرم سپس در استخوانها رسوب می کند. به کمک رادیوگرافی و علائم آزمایشگاهی می توان آستانه مسمومیت را بدون آنکه عوارض آن آشکار شده باشد تشخیص داد کنترل میزان سرب دفع شده از راه مدفوع و ادرار میزان آلودگی را معلوم می نماید. اغلب عوارض مسمومیت برگشت پذیر می باشد. در آزمایشگاه بیولوشیمی میزان سرب ادرار کارگرانی که به اقتضای شغلی با این فلز اشتغال داشته اند اندازه گیری شده و از لحاظ نتیجه آماری میزان آلودگی در این عده به حد مسمومیت نرسیده ولی در عده ای در حد مسمومیت بوده است.