کوشش کنونی بر این است که درستترین و عملیترین راه را برای شناسایی انواع سندرم نفروتیک و در نتیجه درمانپذیری آن بیاییم. انجام بیوپسی و تهیه برشهای ظریف و رنگآمیزیهای اختصاصی برای هر نمونه و مطالعه دقیق بافت تا این زمان واقعیترین و ارزندهترین راه نیل به هدف فوق شناخته شده است.آسیبهای متعدد و مختلفی که تا این هنگام برای سندرم نفروتیک شرح داده و منظم شده نه تنها راه مطالعه و تحقیق را بر روی آسیبشناس باز نگه میدارد بلکه به او اجازه میدهد با استفاده از همکاری طبیب درمانکننده و دریافت اطلاعات صحیح و دقیق از وضع بالینی و آزمایشگاهی بیمار تشخیص قطعی نوع ضایعه را بدون نیاز باستفاده از میکروسکپ الکترونیکی تقریباً در همه موارد بیابد.نیاز به میکروسکپ الکترونیکی در زمینه بازشناختن اختلافات ممکن در یک دسته آسیبی واحد برای تفسیر سیر تکاملیهای متفاوت (مثلاً سندرم نفروتیکهای خالص که تمایل به عود دارد و آنهایی که به سرعت رو به گلومرولونفریت مزمن میرود یا دستهای که سالها از تکامل باز ایستاده است) آشکار میباشد ولی در عدهای از موارد نیز که تشخیص آسیبشناسی با میکروسکپ معمولی مشکوک میباشد، میکروسکپ الکترونیکی میتواند جوابگوی این شبهه باشد.به نظر میرسد تا پیشرفتهای بیشتر علوم ایمونولوژی و انزیمولوژی هنوز میکروسکپ الکترونیکی بتواند عدهای از مشکلات به خصوص «تکاملی» آسیبهای نسجی را روشن نماید.