Mousavi A, Karimi-Zarchi M, Behtash N, Mokhtari-Gorgani M, Mehrdad N, Rouhi M et al . The effect of consolidation treatment with intraperitoneal carboplatin in advanced epithelial ovarian cancers. Tehran Univ Med J 2014; 72 (4) :215-221
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6072-fa.html
موسوی اعظم السادات، کریمی زارچی مژگان، بهتاش نادره، مختاری گرگانی مهناز، مهرداد نیلی، روحی میترا و همکاران.. تاثیر درمان نگهدارنده با کربوپلاتین داخل صفاقی در سرطانهای پیشرفتهی اپیتلیالی تخمدان . مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1393; 72 (4) :215-221
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6072-fa.html
1- گروه انکولوژی زنان، دانشگاه علوم پزشکی تهران
2- گروه انکولوژی زنان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد ، drkarimi2001@yahoo.com
3- گروه انکولوژی زنان دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
4- گروه زنان دانشگاه علوم پزشکی تهران
5- باشگاه پژو هشگران دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
6- گروه پاتولوژی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
چکیده: (15330 مشاهده)
زمینه و هدف: آمار سازمان بهداشت جهانی نشانگر این است که یک زن از هر ۵۵ زن در جهان مبتلا به سرطان تخمدان در مقطعی از زندگیش میشود. سن شایع ابتدا به سرطان تخمدان بعد از 50 سالگی میباشد. هدف این مطالعه بررسی نقش کموتراپی داخل صفاقی با کربوپلاتین بهعنوان درمان نگهدارنده در کاهش میزان عود و افزایش میزان بقای مبتلایان به سرطان پیشرفتهی تخمدان و همچنین بررسی سمیت این روش درمانی میباشد.
روش بررسی: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی در بخش انکولوژی زنان بیمارستان ولیعصر (عج) دانشگاه علوم پزشکی تهران طی سالهای 1389-1384 انجام شد. 30 بیمار مبتلا به سرطان اپیتلیالی تخمدان با Stage II-IV به صورت غیرتصادفی ساده وارد مطالعه شدند. 18 بیمار در گروه کموتراپی داخل صفاقی و 12 بیمار در گروه شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله سه هفته پس از شیمی درمانی وریدی در سه دوره به فاصلهی 21 روز، شیمی درمانی داخل صفاقی با کربوپلاتین دریافت کردند. بقای عمر دو و پنج ساله، بقای عمر بدون بیماری (فاصلهی زمانی اتمام درمان تا عود بیماری)، بقای کلی، توکسیسیتی و عود، ثبت و آنالیز شد.
یافتهها: میانگین سن بیماران در گروه مورد 6/8±4/52 سال و گروه شاهد 5/11±1/55 سال بود. میانگین بقای بدون عود در بیماران گروه مورد 6/8±13 و در گروه شاهد 3/4±5/9 ماه بود. میانگین مدت بقا در گروه مورد 5/16±39 و در گروه شاهد 2/16±8/30 ماه بهدست آمد که در هیچکدام از موارد بالا تفاوت معنادار نبود (05/0P>). میزان بقای کلی در گروه کموتراپی همراه با کربوپلاتین 2/72% و در گروه بدون کموتراپی داخل صفاقی 3/33% بود. فراوانی سمیت در گروه مداخله 6/5% بود که شامل دردهای خفیف و متوسط شکمی و تهوع و استفراغ بود.
نتیجهگیری: درمان نگهدارنده بهروش داخل صفاقی بهصورت معناداری باعث افزایش میزان بقا، کاهش چشمگیر عود و مرگ بیماران نمیشود، هر چند سمیت بالایی برای این روش دیده نشد.