Emamgholizadeh Minaei S, Mozdarani H, Aghamiri S M R, Motazakker M, Mansouri M. Cytokinesis blocked micronucleus assay for evaluation of chromosomal breaks in esophageal cancer . Tehran Univ Med J 2014; 72 (8) :533-539
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6345-fa.html
امامقلی زاده مینایی ثریا، مزدارانی حسین، آقامیری سید محمود رضا، متذکر مرتضی، منصوری محسن. ارزیابی آسیبهای کروموزومی بیماران مبتلا به سرطان مری پیش و پس از رادیوتراپی با استفاده از روش آزمون میکرونوکلئی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1393; 72 (8) :533-539
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6345-fa.html
1- گروه رادیوبیولوژی و حفاظت پرتویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی
2- گروه ژنتیک پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه تربیت مدرس ، mozdarah@modares.ac.ir
3- گروه فیزیک هستهای، دانشکده مهندسی هستهای، دانشگاه شهید بهشتی
4- گروه ویرولوژی مولکولی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی ارومیه
5- گروه انکولوژی و پرتودرمانی، مرکز رادیوتراپی امید ارومیه
چکیده: (6158 مشاهده)
زمینه و هدف: رادیوتراپی بهطور اجتنابناپذیری با تابشگیری بافتهای نرمال همراه است. پرتو یونساز میتواند منجر به ایجاد آسیب در DNA سلول سالم شده و در نتیجه آن بیماران متحمل عوارض زودرس و دیررس در طی درمان میشوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات سیتوژنتیکی ایجاد شده در لنفوسیتهای خون محیطی بیماران مبتلا به سرطان مری در طی رادیوتراپی بود.
روش بررسی: این نوع مطالعه تجربی- آزمایشگاهی و آیندهنگر در مرکز رادیوتراپی امید شهرستان ارومیه از فروردین تا اسفند 1391 انجام شد. نمونههای خون محیطی از 15 بیمار مبتلا به سرطان مری در طی سه مرحله قبل (Gy 0)، وسط ( Gy6/21) و در انتهای ( Gy2/43) درمان رادیوتراپی جمعآوری شدند. سپس نمونهها در محیط کشت کامل RPMI-1640 حاوی 1% PHA کشت داده شده و در انکوباتور نگهداری شدند. سیتوکالازین- B با غلظت نهایی μg/ml 5 به نمونهها اضافه شد و در نهایت نمونهها محصولبرداری شده و برای هر نمونه لام مربوطه تهیه شد.
یافتهها: افراد مورد مطالعه شامل هشت بیمار زن و هفت بیمار مرد مبتلا به سرطان مری با میانگین سنی 548/11±07/70 بودند. مطالعه حاضر نشان داد که میانگین فراوانی میکرونوکلئی در وسط درمان در مقایسه با نمونههای پیش از درمان بهطور قابل توجهی بالاتر بود (بیشتر از چهار برابر). همچنین بررسی نمونههای جمعآوری شده در انتهای درمان، افزایش در فراوانی میکرونوکلئی متناسب با افزایش مقدار دوز دریافتی از پرتوهای یونیزان نشان داد (001/0=P).
نتیجهگیری: افزایش در فراوانی میکرونوکلئی در مراحل دوم و سوم نمونهگیری در اثر عملکرد پرتوهای یونیزان است بنابراین استفاده از آزمون میکرونوکلئی در طی مراحل مختلف درمان جهت بررسی عوارض رادیوتراپی بسیار کمک کننده است.