دوره 72، شماره 8 - ( آبان 1393 )
جلد 72 شماره 8 صفحات 554-546 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Borna H, Rafati S, Haj Ebrahim Tehrani F. The frequency of clinical and laboratory findings of hypernatremia and factors affecting its severity in term newborns. Tehran Univ Med J 2014; 72 (8) :546-554
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6347-fa.html
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-6347-fa.html
برنا حاجیه، رفعتی شیوا، حاج ابراهیم تهرانی فاطمه. فراوانی یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی هیپرناترمی و عوامل موثر بر شدت آن در نوزادان ترم. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1393; 72 (8) :546-554
1- گروه اطفال، بیمارستان مصطفی خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد ، hbborna@yahoo.com
2- گروه اطفال، بیمارستان مصطفی خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
2- گروه اطفال، بیمارستان مصطفی خمینی، دانشکده پزشکی، دانشگاه شاهد
چکیده: (5458 مشاهده)
زمینه و هدف: دهیدراتاسیون هیپرناترمیک در نوزادان یک بیماری جدی و تهدید کننده حیات است که می‌تواند باعث آسیب سیستم عصبی مرکزی شود. هدف از این مطالعه تعیین شیوع هیپرناترمی و بررسی فراوانی علایم بالینی و آزمایشگاهی دهیدراتاسیون هیپرناترمیک در نوزادان ترم بود.
روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مقطعی در 2015 نوزاد ترم بستری در بخش نوزادان بیمارستان مصطفی خمینی و حضرت زینب (س) در شهر تهران از فروردین سال 1389 تا اسفند 1391 انجام شد. شیوع هیپرناترمی (145< mmol/lسدیم) و یافته‌های بالینی و آزمایشگاهی و برخی از فاکتورهای موثر بر شدت آن در بیماران بررسی شد. در نهایت 111 نوزاد هیپرناترمیک در دو گروه سدیم 150≥ (گروه یک) و 150< (گروه دو) وارد مطالعه شدند. نوزادان نارس کمتر از 37 هفته، واجد ناهنجاری مادرزادی، شیرخشک‌خوار، سپسیس و بیماری ارگانیک از مطالعه خارج شدند و (05/0P<) معنا‌دار در نظر گرفته شد.
یافته‌ها: از 2015 نوزاد بستری 111 (2/5%) مورد هیپرناترمی داشتند. 58 (25/52%) نوزاد پسر و محدوده سدیم 175-146 با میانگین mmol/l 3/150 بود. شایعترین یافته‌های بالینی در دو گروه دو، یک به‌ترتیب خواب‌آلودگی (5/84%، 81%) تب (1/74%، 6/73%)، خوب شــــیر نخوردن (6/73%، 3/67%)، کاهش وزن (9/84%، 2/60%) و کاهش حجم ادرار (8/52%، 31%) بود. اولیگوری، بی‌قراری، تشنج، کاهش وزن، ادرار نارنجی، در گروه دو به‌طور معنا‌دار بالاتر از گروه یک بود. شدت هیپرناترمی ارتباط معنا‌داری با سن (046/0P=)، وزن (022/0P=) و زمان شروع تغذیه نوزاد داشت (016/0P=).
نتیجه‌گیری: توجه کافی نسبت به علایم هشداردهنده هیپرناترمی مانند خواب آلودگی، کاهش وزن، اولیگوری، خوب شیر نخوردن، تب، بی‌قراری و تعیین سطح سدیم سرم در موارد مشکوک می‌توان به‌طور قابل توجهی عوارض بالقوه دهیدراتاسیون هیپرناترمیک را در نوزادان کاهش داد.
نوع مطالعه: مقاله اصیل |
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
