مجله دانشکده پزشکی

خُرخُر عبارت است از صدای بلند تنفسی در هنگام دم در خواب که با درجات مختلفی از شدت و فرکانس بروز می‌نماید. خُرخُر گرفتاری‌های اجتماعی و روزمره زیادی را سبب می‌شود. درمان شامل روش‌های طبی و جراحی می‌باشد. مواردی از اعمال جراحی به علت عوارض و محدودیت‌های آنها کمتر انجام می‌شود. امروزه سومنوپلاستی (radiofrequency palatoplasty) به علت تحمل‌پذیری و فقدان درد و توانائی انجام این روش تحت آنستزی لوکال در مطب و مقرون به صرفه بودن روش عالی درمان خُرخُر در نظر گرفته می‌شود.

روش بررسی: تحقیق به روشnon randomized prospective quasi-experimental انجام شد. 28 بیمار با شکایت خُرخُر با شدتی که سبب مزاحمت کسانی می‌شود که با فرد در یک اطاق به سر می‌بردند، با کرایتریاهای ورود به مطالعه تحت بررسی قرار گرفتند. آپنه خواب در این بیماران خفیف تا متوسط بود (به صورت غیرعینی). انرژی رادیو فرکانس در ناحیه کام نرم در قسمت میانی و طرفین به کار برده شد.

یافته‌ها: 21 بیمار تحت یک بار درمان و هفت بیمار تحت دو بار درمان قرار گرفتنند. متوسط سن بیماران 47 سال (7/10=SD) با طیف 65-25 سال بود. 57% بیماران مرد بودند. متوسط BMI 29 بود (5/4=SD). پس از هفت هفته از درمان خُرخُر در 4/71% بیماران بعد از دوبار درمان یا کمتر بهبود یافت (005/0p=). هیچگونه عارضه پایدار در رابطه با تکلم و بلع بوجود نیامد. درد و خونریزی محدود بود. اندازه زبان و ساختمان حلقی قابل مشاهده با دهان باز در 4/34% بیماران بهبود یافت (005/0p<). میزان خُرخُر از نظر بیمار با مقیاس دیداری 20 امتیازی از 39/17 (02/3=SD) به 5/11 (46/6=SD) رسید (005/0p<). میزان خواب‌آلودگی از نظر بیمار به طور قابل توجهی کاهش یافت و بر اساسی مقیاس دیداری 20 امتیازی از 8/6 به 93/3 رسید.

نتیجه‌گیری: پالاتوپلاستی به روش رادیوفرکانس روش ایمن و موثر در درمان خُرخُر (چه از نظر بیمار و چه از نظر شخصی که با او در یک اتاق به سر می‌برد) و بهبود خواب‌آلودگی روزانه می‌باشد. هیچگونه عارضه پایداری پس از درمان بوجود نمی‌آید. به نظر می‌رسد با توجه به پاسخ مناسب اندازه زبان و ساختمان حلقی قابل مشاهده با دهان باز به درمان می‌توان از درمان چندسطحی (درمان قاعده زبان و کام نرم) به عنوان روش موثرتر استفاده نمود.