مجله دانشکده پزشکی

این تحقیق با هدف سنجش روایی و پایایی پرسشنامه سنجش اضطراب BAI بک در جمعیت بیمار و غیربیمار ایرانی انجام شد.

روش بررسی: آزمون‌گران پس از گذراندن دوره آموزشی برنامه‌ریزی شده، و پس از اطمینان از آمادگی آنها، بر اساس جداول سنی و جنسی تعیین شده برای مناطق مختلف شهر، به منازل مراجعه کردند. به این ترتیب، 1513 نفر زن و مرد در گروه‌های سنی- جنسی مختلف تهران به طور تصادفی خوشه‌ای آزمون BAI را پر نمودند. همچنین 261 بیمار اضطرابی مراجعه‌کننده به درمانگاه‌ها و مراکز درمانی در مطالعه شرکت داشتند. تحلیل آماری با به‌کارگبری SPSS ویراست 14 برای به‌‌دست آوردن ضریب هماهنگی درونی و تحلیل آیتم‌ها صورت گرفت. برای به‌دست آوردن ضریب پایایی آزمون- بازآزمون، 112 نفر از آزمودنی‌های قبلا آزمون شده از جمعیت بهنجار در فاصله زمانی یک ماه از مرحله اول مجددا به تکمیل آزمون‌ها پرداختند. همچنین برای به‌دست آوردن ضریب روائی Validity، 150 نفر از بیماران مبتلا به اضطراب بالینی مورد مصاحبه بالینی قرار گرفتند و به طور موازی دو ارزیاب بر اساس یک درجه‌بندی کمی 10-0 میزان اضطراب فرد را ارزیابی کردند. دو ارزیاب نسبت به نمرات به‌دست آمده ازBAI بی‌اطلاع بودند.

یافته‌ها: نتایج نشان آزمون مورد نظر دارای روایی (001p<، 72/0r=)، پایایی (001/0p<، 83/0r=) و ثبات درونی (92/0Alpha=) مناسبی است.

نتیجه‌گیری: با توجه به گستردگی نمونه و متدولوژی به کار گرفته شده،‌ در مجموع، نسخه فارسی BAI مناسب ارزیابی‌های بالینی و پژوهشی در جمعیت ایرانی است. با در دست گرفتن این آزمون در فرم فارسی، محققان می‌توانند با اطمینان بیشتری آن را در پژوهش‌های خود به کار گیرند. این پرسشنامه، نه تنها در کار ارزیابی و تشخیص کمک‌رسان است،‌ بلکه هم‌چنین می‌تواند در ارزیابی‌های درمانی و سنجش اثربخشی درمان کارگشا باشد.