مجله دانشکده پزشکی

زمینه و هدف: ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) یکی از شایع‌ترین ویروس‌هایی است که در ایجاد سرطان دهانه رحم نقش دارد و پژوهش‌ها نشان داده است که در بیشتر موارد سرطان دهانه رحم، پروتیین‌های E6 و E7 ویروس پاپیلوما وجود دارد. هدف از مطالعه کنونی بهینه‌سازی بیان سازه پلی‌توپیک حاوی ژن‌های E6 و E7 ژنوتیپ‌های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی به‌عنوان کاندیدای واکسن بود.

روش بررسی: این مطالعه تجربی از مهر 1392 تا شهریور 1393 در بخش ویروس‌شناسی انستیتوپاستور ایران انجام شد. ابتدا نواحی ایمنی‌زای پروتیین‌های E6 و E7 در ژنوتیپ‌های مختلف پاپیلوما ویروس انسانی (HPV16, 18, 31, 45) به‌صورت بیوانفورماتیک مورد بررسی قرار گرفتند. سازه بیانی سنتتیک کدکننده پروتیین‌های E6 و E7 در اشرشیاکلی ترانسفورم شده و سپس بیان پروتیین مربوطه انجام گرفت و به‌منظور بهینه‌سازی بیان پروتیین نوترکیب مورد نظر، دانسیته سلولی، مدت زمان انکوباسیون، دمای رشد، غلظت‌های مختلف isopropyl-beta-D-thiogalactopyranoside (IPTG) و محیط‌های کشت مختلف مورد استفاده قرار گرفت.

یافته‌ها: پس از بهینه‌سازی بیان، بهترین بیان پروتیین نوترکیب مورد نظر در محیط کشتSuper Optimal Broth (SOB) (Merck, Germany) به‌دست آمد. در این محیط کشت، بیش‌ترین میزان بیان در 8/0(Optical density) OD600=، غلظت mM 1/0 از IPTG، زمان انکوباسیون یک ساعت در دمای °C 37 در میزان بیانی BL21 (A1) اشرشیاکلی به‌دست آمد.

نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که بیان پروتیین‌های E6 و E7 ژنوتیپ‌های مختلف ویروس پاپیلومای انسانی قابل انجام بوده و در نهایت می‌توان از آن به‌عنوان یک کاندیدای واکسن علیه ویروس استفاده نمود.