Fasihi F, Alavi-Naeini A, Najafi M, Aghaye Ghazvini M R, Hasanzadeh A. The effects of vitamin D supplementation on the antioxidant serum level in 6-13 years old children with ADHD. Tehran Univ Med J 2017; 75 (8) :600-608
URL:
http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8392-fa.html
فصیحی فروغ، علوی نایینی امیرمنصور، نجفی مصطفی، آقای قزوینی محمد رضا، حسنزاده اکبر. بررسی اثر مکمل یاری ویتامین D بر سطوح سرمی آنتیاکسیدانی در کودکان 13-6 ساله مبتلا به اختلال کمبود توجه/بیشفعالی. مجله دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران. 1396; 75 (8) :600-608
URL: http://tumj.tums.ac.ir/article-1-8392-fa.html
1- گروه تغذیه جامعه، دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
2- گروه تغذیه جامعه، دانشکده تغذیه و علوم غذایی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران. ، am.alavi@nutr.mui.ac.ir
3- گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
4- مرکز تحقیقات بهداشتی اصفهان، انستیتو ملی تحقیقات سلامت، اصفهان، ایران.
5- گروه آمار حیاتی و اپیدمیولوژی، دانشکده بهداشت، دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، اصفهان، ایران.
چکیده: (4515 مشاهده)
زمینه و هدف: اختلال کمتوجهی-بیشفعالی (Attention-deficit/hyperactivity disorder, ADHD) شایعترین اختلال روانشناختی کودکان است. علایم اصلی آن شامل تکانشگری، بیشفعالی و بیتوجهی میباشد. برخی مطالعات ارتباط ADHD را با استرس اکسیداتیو و برخی دیگر، ارتباط ویتامین D را بر سطح آنتیاکسیدانها نشان دادهاند. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثر مکمل یاری ویتامین D بر سطح سرمی آنتیاکسیدانها در کودکان ۱۳-۶ ساله مبتلا به ADHD انجام گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور که از آبان تا اسفندماه ۱۳۹۴ در شهر اصفهان انجام گرفته، تعداد ۳۵ نفر در هر گروه قرار گرفتند. گروه سنی ۱۳-۶ سال مبتلا به ADHD بر اساس تشخیص روانپزشک کودک و نوجوان بهطور تصادفی انتخاب شدند. گروه مداخله روزانه بهمدت سه ماه بهمیزان IU ۱۰۰۰ مکمل ویتامین D۳ و گروه کنترل دارونما مصرف کردند. قد و وزن اندازهگیری شد و ثبت سه روزه غذایی از نمونهها گرفته شد. کاتالاز (CAT)، ظرفیت آنتیاکسیدانی کل (TAC)، مالون دیآلدیید (MDA)، گلوتاتیون (GSH) و 25-hydroxyvitamin D3 (25(OH)D3) سرم شرکتکنندگان پیش و پس از مداخله در دو گروه اندازهگیری شد.
یافتهها: دو گروه بر حسب سن، جنس و نمایه توده بدنی با یکدیگر جور شدند. پس از مداخله در گروه دریافت کننده ویتامین D، TAC افزایش (۰/۰۰۱P=) و MDA کاهش یافت (۰/۰۱P=). CAT و GSH در دو گروه پیش و پس از مداخله تغییر چشمگیری نشان نداد (۰/۸۶P=، ۰/۵۶P=).
نتیجهگیری: مکمل یاری ویتامین D در مدت سه ماه، منجر به بهبود توانایی آنتیاکسیدانی با افزایش TAC و کاهش MDA شد اما تغییر چشمگیری در CAT و GSH ایجاد نکرده است.