زمینه و
هدف: سرطانهای
کولورکتال سومین بدخیمی شایع در جهان و چهارمین سرطان شایع در ایران میباشند.
کمورادیوتراپی نئوادجوانت برای سرطان پیشرفته لوکال رکتوم (Stage II & III)
درمان ارجح میباشد. در این مطالعه سعی بر بررسی اثر یک مهارکننده انتخابی آنزیم
سیکلواکسیژناز II همراه با کمورادیوتراپی نئوادجوانت سرطانهای پیشرفته موضعی رکتوم
در میزان پاسخ پاتولوژیک و میزان حفظ اسفنکتر و میزان عوارض حاد درمان شده است.
روش بررسی: 36 بیمار از بین بیماران
مبتلا به آدنوکارسینوم رکتوم در بخش رادیوتراپی- انکولوژی انستیتو کانسر تهران از
تاریخ 2/87 تا 7/88 انتخاب شدند. این بیماران تحت سونوگرافی اندورکتال و CT scan شکم و لگن و قفسهسینه برای Staging قرار گرفته و درمان
با کمورادیوتراپی نئوادجوانت (Xeloda
با دوز mg/m2/bd825) همراه با Celecoxib (mg/qid100 در تمام دوره
کمورادیاسیون) و بیماران تحت رادیوتراپی (F28-25GY/4/50-50) قرار گرفتند. عمل جراحی چهار تا هشت هفته پس
از خاتمه کمورادیوتراپی انجام میشد. میزان پسرفت تومور گزارش شد.
یافتهها: از 36 بیمار
30 بیمار تحت عمل جراحی Total Mesorectal Excision (TME) قرار گرفتند. میزان پاسخ کامل پاتولوژیک (pCR)، هشت بیمار از 30 بیمار بود (7/26%).
میزان پسرفت تومور Tumor Regression Grade (TRG) 7/60% TRG1، 6/28% TRG2 و 7/10% TRG3 بود.
نتیجهگیری: در مقایسه با مطالعات مشابه سلکوکسیب در ترکیب با
کمورادیوتراپی نئوادجوانت میتواند بهصورت مطمئن و بدون عارضه تجویز شده و میزان
پاسخ کامل پاتولوژیک و T&N down staging و میزان پسرفت تومور TRG را ارتقا دهد.