موسی احمدپور کچو، یداله زاهد پاشا، حجت‌اله احتشام‌منش، علیرضا یحیائی شاهاندشتی، فاطمه حیدری، طاهره جهانگیر، فائزه آقاجانپور،
دوره 73، شماره 9 - ( آذر 1394 )
زمینه و هدف: آبله‌مرغان نوزادی، ثانوی به عفونت حواشی تولد در مادر می‌باشد که در صورت عدم درمان در 30% موارد خطر مرگ به‌دنبال دارد. درمان شامل ایزولاسیون و تجویز آسیکلوویر و ایمیون گلوبولین داخل وریدی است. هدف از گزارش این مورد، درمان نارسایی تنفسی ناشی از آبله‌مرغان با سورفاکتانت است.
معرفی بیمار: نوزاد پسر هفت روزه‌ای است که به‌دلیل دیسترس تنفسی و ضایعات منتشر پاپولووزیکولر در بیمارستان کودکان امیر‌کلا بابل در اردیبهشت 1391 بستری شد. مادر وی چهار روز پیش از زایمان سابقه آبله‌مرغان داشت. آسیکلوویر و آنتی‌بیوتیک‌های وریدی برای وی شروع شد. روز دوم بستری به‌دلیل پنومونی شدید و نارسایی تنفسی اینتوبه شد و به ونتیلاتور متصل گردید و سورفاکتانت داخل تراشه در دو دوز مجزا به‌دلیل نیاز به تنظیم بالای ونتیلاتور تجویز شد. نوزاد پس از 14 روز با حال عمومی خوب ترخیص شد.
نتیجه‌گیری: تجویز سورفاکتانت در نارسایی تنفسی ناشی از پنومونی آبله‌مرغان می‌تواند در درمان نارسایی تنفسی آنها مفید باشد.
