برخورد مناسب با بیماران جراحی در موارد اورژانس دقت نظر خاصی را می طلبد. فتق های گیرافتاده مغبنی نیز، از آن نظر که تاخیر در درمان یا انجام درمان نامناسب، می تواند موجب بروز عوارض جدی و حتی مرگ شود نیازمند توجه بیشتری می باشند. با دیدگاه فوق، پرونده بیماران مراجعه کننده به اورژانس بیمارستان سینا در یک مقطع زمانی 10 ساله که فتق مغبنی گیرافتاده داشته اند، بصورت گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفته اند و شاخصه های متداول برای تشخیص اختناق، فی مابین گروهی از بیماران که نکروز روده پیدا کرده بودند و گروهی که این عارضه را نداشته اند، به روشهای آماری مورد مقایسه قرار گرفته اند. از میان 87 بیماری که پرونده نسبتا کامل و قابل بررسی داشته اند و همگی تحت عمل جراحی (بصورت فوری یا با تاخیر) قرار گرفته اند، 13 بیمار گانگرن روده داشته اند که رزکسیون روده برای آنها انجام شده است. مقایسه میان دو گروه گانگرنه و غیرگانگرنه براساس میانگین مدت زمان شروع علائم تا هنگام بستری، درجه حرارت بدن، تعداد نبض و تعداد گلبولهای سفید بیمار با استفاده از t-test به عمل آمد که تفاوت معنی داری وجود نداشت. با توجه به عوارض کم عمل جراحی، بخصوص در روش ترمیم قدامی که دستیاران جراحی عمدتا با آن آشنایی کامل دارند، توصیه نویسندگان مقاله بر انجام هرچه سریعتر عمل جراحی در موارد فتق های گیرافتاده مغبنی و با روش ترمیم قدامی است.
