مجله دانشکده پزشکی

---

---

---

---

---

---

---

---

معرفی یک مورد از لیومیوم کولون سیگموئید نزد بیمار جوانی است که بعلت تومور شکم با علائم انسداد مورد لاپاراتومی قرار میگیرد در عمل تومور قسمتی از کولون سیگموئید را نیز در بر گرفته بود که جواب بیوپسی آن لیومیوم بوده است. با توجه به اینکه تومورهای خوش خیم کولون نادر هستنتد مخصوصاً نوع لیومیوم آن حتی بسیار کمتر از لیومیوم معده دیده میشوند این بیمار گزارش شده است.در این مطالعه گزارشات دیگر نیز مورد بررسی قرار گرفته و به تفصیل تشخیص افتراقی این تومور بحث شده است. (رفرانس های 19 و 15 و 13 و 12 و 7).از دپارتمان آسیب شناسی دانشکده پزشکی پهلوی و آقای دکتر شریعت که در تنظیم این مقاله مساعدت فراوان کرده اند تشکر می نمایم.

---

سترونی کیستهای هیداتیک انسانی به هنگام درمان جراحی تا کنون با مواد شیمیایی بیشماری انجام می شده است که هر یک به علل معایبی که داشته اند تدریجاً متروک شده اند.در این مقاله اثر اسکولکس کشی ماده شیمیایی جدیدی به نام ستریماید را که علاوه بر نتایج درخشان و مطمئن سمیت و حساسیت هم ندارد و به آسانی به کار می رود و بر روی تجارب آزمایشگاهی و بیماران عمل شده به اثبات رسانده ایم و استفاده از آن را به همکاران جراح توصیه می نماییم.ضمناً با مقایسه این ماده و اثرات سترونی محلول نمکی غلیظ 20 درصد عیوب و علل عود بیماری و عدم موفقیت کامل و بی ارزش بودن به کاربردن محلول نمکی را یادآور شدیم.

---

زمینه و هدف: اثرات هورمون رشد بر دانسیته استخوانی در افراد بالغ سالم بحث‌برانگیز است. این مطالعه اثرات هورمون رشد را بر دانسیته استخوانی در شرایط کنترل‌شده در خرگوش بالغ سالم گزارش می‌دهد.

روش بررسی: 20 خرگوش سفید نیوزیلندی سالم بالغ از هر دو جنس انتخاب شدند. خرگوش‌ها به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش هورمون رشد و گروه کنترل نرمال‌سالین برای مدت سه ماه دریافت کردند. دانسیته استخوان‌های ران و بازو در اپی‌فیز بالایی، وسط شفت و اپی‌فیز پایینی به‌وسیله رادیوگرافی همراه با گوه پله‌ای آلومینیومی و نرم‌افزار مناسب اندازه‌گیری شد. اندازه‌گیری‌ها پنج مرحله انجام شد، مرحله اول قبل و چهار مرحله بعد از تجویز هورمون رشد با فواصل سه هفته. 

یافته‌ها: متوسط غلظت سرمی فاکتور رشد شبه انسولین تیپ یک (IGF-I) در گروه آزمایش بعد از تجویز هورمون رشد به‌طور معنی‌داری افزایش یافت (05/0P<). دانسیته استخوانی در گروه آزمایش در همه نواحی به‌جز اپی‌فیز پایینی ران افزایش یافت، اما این افزایش تنها در ناحیه میانی شفت استخوان ران نسبت به‌گروه کنترل تفاوت معنی‌داری نشان داد (05/0P<). در مرحله دوم در همه نواحی به‌جز اپی‌فیز پایینی ران دانسیته کمی کاهش یافت، ولی در مراحل بعدی افزایش دانسیته دیده شد. 

نتیجه‌گیری: هورمون رشد دانسیته استخوانی (عمدتا استخوان کورتیکال) را در خرگوش بالغ افزایش می‌دهد. به‌علت شباهت اثرات ایجاد شده توسط هورمون رشد در خرگوش و انسان یافته‌های این مطالعه پیشنهاد می‌کند که خرگوش می‌تواند مدل مناسبی برای بررسی اثرات هورمون رشد بر استخوان در آکرومگالی، کمبود هورمون رشد و در انسان سالم بالغ باشد.